ការគប់មិត្ដ​ ភាគទី១: កថាទី២ រឿងប្រើស ចចក និងក្អែក - Khmer-Reading

Khmer-Reading

បណ្ដុំនៃចំនេះដឹង និងគំនិត

Post Top Ad

Thursday, March 15, 2018

ការគប់មិត្ដ​ ភាគទី១: កថាទី២ រឿងប្រើស ចចក និងក្អែក



ស្រីហិតោបទេស
ភិក្ខុក ប៉ាង ខាត់ វិរិយបណ្ឌិតោ
ជាអ្នកប្រែចេញពីភាសាសំស្ក្រឹត
ការគប់មិត្ដ ភាគទី១
កថាទី២ រឿងប្រើស ចចក និងក្អែក

ក្នុង​ប្រ​ទេស​មគធៈ​ មាន​ព្រៃ​ធំ​មួយ​ឈ្មោះ​ចម្បា​កវតី​ ជា​ទី​អាស្រ័យ​នៅ​ ប្រើស​និង​ក្អែក​ សត្វ​ទាំង​ពីរ​នេះ​ចង​គ្នា​ជា​មិត្ដ​សិទ្ធ​ស្នេហា​ស្រលាញ់​គ្នា​យូរ​យា​ណាស់​មក​ហើយ​។ ប្រើស​តែង​ត្រេក​ត្រអាល​ចរ​ទៅ​ស្វែង​រក​ស្មៅ​ជា​ចំណី​អាហារ​ តាម​ទំនើង​ចិត្ដ​តាម​ធម្មតា​ ជា​វិស័យ​សត្វ​អិត​មាន​ខ្លាច​ក្រែង​រអែង​រអា​អ្វី​ឡើយ​ រហូត​មាន​កាយ​ធាត់​មាំ​មួន​ឡើង​ត្រលុច​ៗ​។ សម័យ​មួយ​មិន​ដឹង​ជា​ទេស​កាល​​អ្វី​ បណ្ដាល​អោយ​ធ្លោយ​គំនិត​ភ្លាត់​ខ្លួន​អោយ​ចចក​ឃើញ​។
អែ​ចចក​លុះ​ ឃើញ​ប្រើស​ហើយ​ ក៏​ត្រេក​អរ​ក​ខិប​កខុប​ នឹក​ត្រិះ​រិះ​រក​អុបាយ​ថា៖ ​«ធ្វើ​ដូច​ម្ដេច​អេះ​ អាត្មា​អញ​នឹង​បាន​ស៊ី​សាច់​ ប្រើស​មុខ​គួរ​អោយ​ឆ្ងាញ់​នេះ​ហ្ន៎​? គង់​បាន​កណ្ដាប់​ដៃ​អញ​ទេ អាត្មា​អញ​ នឹង ​បញ្ជោរ​បោក​វ៉ៃ​អែប​អោយ​ស្និទ្ធ​ទាល់​តែ​ស្លាប់​ចិត្ដ​ជា​មុន​សិន​»​។ ចចក​គិត​អុបាយ​ឃើញ​ហើយ​ក៏​ចូល​ទៅ​សុំ​ជួប​ នឹង ប្រើស ស្រែក​សួរ​ពី​ចំងាយ​ថា៖​ «អើ​សំលាញ់​អើយ​! អ្នក​បាន​ប្រកប​ដោយ​សេច​ក្ដី​សុខ​សប្បាយ​រឺ​ទេ​?​»​។ ប្រើស​បាន​លឺ​ហើយ​ដណ្ដឹង​សួរ​ថា៖​ «បង​ឈ្មោះ​អ្វី​?​» ចចក​ឆ្លើយ​ប្រាប់​ថា​៖ ឈ្មោះ​ក្សុទ្រ​ពុទ្ធ​ អាស្រ័យ​នៅ​ព្រៃ​នេះ​អិត​មានញាតិ​សាច់​សន្ដាន​ពឹង​ពាក់​ទេ​ នៅ​ត្រមង់​ត្រមោច​ អែក​ការ​អនា​ថា​ តែ​ម្នាក់​អែង​ ដូច​ជា​មនុស្ស​ស្លាប់​ទៅ​ហើយ​ ពេល​នេះ​មាន​ភ័ព្វ​សំណាង​បាន​សាង​មក​ជួប នឹង បង នាំ​អោយ​កើត​សេច​ក្ដី​ស្រលាញ់​ពេញ​ចិត្ដ​ ហាក់​ដូច​ជា​បាន​ចាប់​កំណើត​កើត​ក្នុង​លោក​នេះ​ជា​ថ្មី​ម្ដង​ទៀត​ ហើយ​បាន​ជួប​ជុំញាតិ​សន្ដាន​ព្រៀង​លាន​វិញ​ ត​ទៅ​រូប​ខ្ញុំ​សូម​ធ្វើ​ជា​មិត្រ​ស្និទ្ធ​ស្នាល​ជា​មួយ​ នឹង បង​ គ្រាន់​បាន​ជា​ទី​ពឹង​ពាក់​ បណ្ដើរ​គ្នា​ទៅ​មក​រក​ស៊ី​តាំង​ពី​ពេល​នេះ​ត​ទៅ​ ប្រើស​ស្លុង​ចិត្ដ​ជឿ ​ហើយ​ឆ្លើយ​ថា​៖ «មិន​អី​ទេ​តាម​ចិត្ដ​បង​ស្ម័គ្រ​ចុះ​»​
ក្សិណ​នោះ​ព្រះ​ទិន​ករ​ដ៏​ជា​ទី​គោរព​ មាន​រស្មី​រុង​រឿង​ភ្លឺ​ត្រចះ​ពណ្ណ​រាយ​ ទ្រង់​បរ​រថ​ប្រទក្សិណ​ភ្នំ​ព្រះ​សុមេរុ​ រសៀល​ជ្រៀង​ជ្រេ​រ​ទេរ​ទន់​ទាប​រៀប​ នឹង អស្ដង្គត​រលត់​ចូល​ទៅ​កាន់​សន្ធិ​យា​រាត្រី​ នៅ​នា​ភ្នំ​ខាង​បស្ចឹម​ទិស​ សត្វ​ទាំង​ពីរ​ក៏​លី​លា​បណ្ដើរ​គ្នា​ត្រសង​ចូល​ទៅ​កាន់​ទី​លំ​នៅ​នៃ​ប្រើស​។​ កាល​នោះ​ក្អែក​ឈ្មោះ​សុពុទ្ធិ​ ដែល​ជា​មិត្រ​ស្និទ្ធ​ស្នេហា​ នឹង សត្វ​ប្រើស​មក​អស់​កាល​យូរ​អង្វែង​ហើយ​ កំពុង​ទុំ​អាស្រ័យ​នៅ​លើ​មែក​ចំបក់​នោះ​ លុះ​ឃើញ​សត្វ​ទាំង​ពីរ​បណ្ដើរ​គ្នា មក​ដល់​ក៏​សួរ​ទៅ​ថា​! «ហៃ​សំលាញ់​ចិត្រាង្គៈ​! អ្នក​ទីពីរ​នោះ​ហ្ន៎​! ត្រូវ​ជា​អ្វី​នឹង​បង​អែង​»​។ ប្រើស​ឆ្លើ​យ​ប្រាប់​ថា​៖ «ជា​សត្វ​ចចក​ចូល​មក​សូម​ចង​ស្ពាន​មេត្រី​រាប់​អាន​យើង​»​។ ក្អែក​ពោល​ឡើង​ថា​ នែ​សំលាញ់​ការ​ទុក​ចិត្ដ​ចង​មេត្រី​រាប់​ អាន​ជា​មួយ​អាគន្ដុកៈ​មិន​ស្គាល់​មុខ​ដូច្នេះ​មិន​ល្អ​ទេ ព្រោះ​ថា​៖​
៥៦ - អ្នកណា​នីមួយ​ មិន​គួរ​គប្បី​អោយ​ទី​​អាស្រ័យ​នៅ​រួម​គ្នា​ដល់​មនុស្ស​មិន​ស្គាល់​មុខ​ មាន​ត្រកូល​ផ្សេង​គ្នា​ឡើយ​ដូច​ត្មាត​​ឈ្មោះ​ជរទ្ដវៈ​ត្រូវ​គេ​សំលាប់​បង់​ ព្រោះ​ទោស​មក​ពី​ឆ្មា​។ ប្រើស​និង​ចចក​សួរ​ឡើង​ថា​៖ «រឿង​នោះ​តើ​ដូច​ម្ដេច?។ ក្អែក​ថ្លា​ថ្លែង​រឿង​នោះ​ថា៖---​-



ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស


No comments:

Post a Comment

Post Top Ad