គតិលោក ភាគ៤: រឿង៖ រៃ និងស្រមោច - Khmer-Reading

Khmer-Reading

បណ្ដុំនៃចំនេះដឹង និងគំនិត

Post Top Ad

Saturday, March 24, 2018

គតិលោក ភាគ៤: រឿង៖ រៃ និងស្រមោច


គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
រឿងរៃ និងស្រមោច
   និទាន​នេះ​មាន​ដំណាល​ក្នុង​ក្បួន​បារាំង​សែស​។ មាន​រៃ​មួយ​ជា​សត្វ​ខ្ជិល ដល់​រដូវ​កាល​ខែ​ពិសាខ ជេស្ឋ អាសាធ​ ជា​វស្សាន​រដូវ​ ក៏​ហើរ​ច្រៀង​លេង​តាម​អំពើ​ចិត្ដ​ខ្លួន ពុំ​គួរ​ខ្វល់​ខ្វាយ​នឹង​រក​ស្បៀង​អាហារ​ទុក​ដាក់​សំរាប់​ខ្លួន​។ មាន​សត្វ​ស្រ​មោច​មួយ​ពួក ជា​សត្វ​ឧស្សាហ៍​ពាំ​នាំ​ស្រូវ​អង្ករ​ទុក​ដាក់​ក្នុង​សំ​បុក​ខ្លួន គិត​ក្រែង​ក្ដី​ក្រ​ទៅ​មុខ​។​ លុះ​ដល់​រដូវ​ភ្លៀង​អោរ​ជោគ​ជាំ​មក​សត្វ​រៃ​នោះ​រក​អាហារ​បរិ​ភោគ​គ្មាន កើត​ក្ដី​ឃ្លាន​ចំណី​ក្រៃ​ពេក ទើប​ហើរ​ទៅ​ខ្ចី​អង្ករ​ស្រមោច​ថា សំលាញ់​អើយ​សំលាញ់​ខ្លួន​អញ​នេះ​ពុំ​មាន​អ្វី​អាស្រ័យ​ឡើយ ព្រោះ​ខែ​នេះ​ភ្លៀង​អោរ​ជោគ​ជាំ​ណាស់ នឹង​ចេញ​ស្វែង​រក​អាហារ​ពុំ​បាន​ យើង​មក​នេះ​ប្រាថ្នា​នឹង​សូម​ខ្ចី​អង្ករ​សំលាញ់​អាស្រ័យ​សិន ទំរាំ​ដល់​ខែ​ប្រាំង​រាំង​រិះ​កាល​ណា នឹង​រក​សង​សំលាញ់​ឯង​វិញ​ ចូរ​សំលាញ់​ មេត្តា​អាណិត​ជួយ​យើង​អោយ​ផុត​អំពី​ក្ដី​ក្រ​ម្ដង​នេះ​ចុះសំលាញ់​។

     ឯស្រមោច​លឺ​ដូច្នោះ ក៏​តប​សួរ​ទៅ​ថា «អើ​រៃ កាល​អំពី​ដើម​ឆ្នាំ​ខែ​ប្រាំង​រាំង​រិះ​នោះ តើ​ហេតុ​ម្ដេច​អ្នក​ឯង​មិន​ស្វែង​រក​អាហារ​ទុក​ដាក់​សំរាប់​ខ្លួន អ្នក​ឯង​មាន​រវល់​កង្វល់​ដោយ​ការ​អ្វី​?​»​។​ រៃ​តបថា «សំលាញ់​អើយ​! យើង​នេះ​ពុំ​មាន​កិច្ច​ ការ​អ្វី​ទេ រវល់​តែ​នឹង​ហើរ​ទំ​ដោយ​ឈើ​ព្រៃ ស្រែក​ច្រៀង​លេង​តាម​អំពើ​ចិត្ដ​ប៉ុណ្ណេះ​ឯង បាន​ជា​ពុំ​បាន​រក​ស្បៀង​ទុក​នោះ​»​។ ស្រមោច​ថា «អើ​ពី​ដើម​អ្នក​ឯង​ធ្លាប់​ច្រៀង​យ៉ាង​ណា ឥលូវ​នេះ​ចូរ​អ្នក​ឯង​រក​ទំនុក​ច្រៀង​លេង​ទៅ​ទៀត​ទៅ​ វិស័យ​អ្នក​ច្រៀង​​រាំ​​ហើយ ត្រូវ​តែ​យើង​ច្រៀង​រាំ​ទៅ​កុំ​ឈប់ ល្បែង​ច្រៀង​រាំ​នេះ​ជា​ប្រយោជន៍​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​របស់​អ្នក​ហើយ​អញ្ជើញ​ច្រៀង​ទៅ​ទៀត​មើល ខ្ញុំ​ឯង​នឹង​ស្ដាប់​ផង​»​

     ឯ​រៃ​ឆ្លើយ​តប​ថា «អោ! សំលាញ់​អើយ គ្នា​អត់​បាយ​ស្ទើរ​តែ​ដាច់​ពោះ​ស្លាប់​ហើយ តើ​នឹង​ទៅ​ច្រៀង​រាំ​ឯ​ណា​ក៏​បាន ចូរ​សំលាញ់​បែង​ចែក​អង្ករ​អោយ​ខ្ចី​បាន​អាស្រ័យ​ខ្លះ​ទៅ​អេះ​»​។ ស្រមោច​តប​ថា « អង្ករ​ស្រូវ​របស់​យើង​ក៏​មាន​ខ្លះ​ដែរ​តែ​ យើង​ទុក​ល្មម​តែ​កូន​ចៅ​ញាតិ​ផៅ​របស់​ជា​ជាតិ​ដូច​គ្នា នឹង​បាន​មាន​ច្រើន​អាច​ផ្សាយ​ដល់​អ្នក​ឯង​ផង​នេះ​ពុំ​បាន​ទេ​ អ្នក​ឯង​ទៅ​រក​ខ្ចី​គេ​ឯង​ទៀត​ទៅ​»​។ ឯ​រៃ​បាន​លឺ​ស្រ​មោច​ពោល​កាត់​ដូច្នោះ​ក៏​ទាល់​បញ្ញា ទើប​ហើរ​ចេញ​ចាក​ទី​នោះ​ឆ្ពោះ​ទៅ​កាន់​លំនៅ​នៃ​អាត្មា បាន​ក្ដី​វេទនា​ដោយ​អត់​អាហារ​រក​បាន​ដោយ​កម្រ ខំ​ត្រដរ​អត់​ឃ្លាន​តាម​និស្ស័យ​ទៅ​ហោង​។ រឿ ង​នេះ​ឯង​ស្ដាប់​មើល​ចុះ តើ​ចុះ​ប្រៀប​ដោយ​គតិ​យ៉ាង​ណា ឯង​ថា​ទៅ​ចុះ​។

     សិស្ស​តប​ថា សូម​ទាន​ និទាន​រឿង​នេះ​បាន​ដល់​មនុស្ស​ខ្ជិល​ប្រកប​ការ​រក​ស៊ី​នឹង​គេ គឺ​ដល់​រដូវ​កាល​គេ​ធ្វើ​ស្រែ​ចំការ ខ្លួន​មិន​ធ្វើ​នឹង​គេ ក៏​ផុត​កាល​រដូ​វនោះ​ទៅ ម៉្លោះ​ហើយ​ក្ដី​ក្រ​ ក្ដី​លំបាក​ក៏​កើត​មាន​ដល់​មនុស្ស​នោះ​ដែរ ព្រោះ​អំណាច​ល្បែង​ លែង​មិន​គិត​រក​ស៊ី​ធ្វើ​ការ នឹង​ទៅ​រក​ខ្ចី​បុល​គេ​ស៊ី នរ​ណា​ឡើយ​នឹង​អោយ​បាន​ គេ​ក៏​បំរុង​រូប​គេ​ដែរ ខ្លួន​ក៏​តោង​ទ្រាំ​វេទ​នា​ទៅ​តាម​យថា​កម្ម ដូច​យ៉ាង​រៃ​រក​ខ្ចី​អង្ករ​ស្រមោច​ៗ​ពុំ​បាន​អោយ​ខ្ចី​ដូច្នោះ​ហោង​។

ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស 

No comments:

Post a Comment

Post Top Ad