បុរស
ម៉ៅស្វិតម្នាក់មានកូនប្រុសតូចពីរនាក់។ គាត់សំណេះសំណាលជាមួយកូនៗថា៖ កាលពីបុរាណមានមេទ័ពម្នាក់ចេញទៅធ្វើសង្គ្រាម
នៅរដូវប្រាំងហួតហែង ដើរឆ្លងកាត់ភ្នំជួបប្រទះនឹងទីវាលរីងស្ងួត ស្មៅខ្លោចឆេះគ្មានទឹក
គ្មានជ្រោះ កូនទាហានស្រេកទឹកជិតស្លាប់។មេទ័ពនោះប្រើគំនិតចង្អុលគុម្ពោតព្រៃ
បៃតងនៅខាងមុខ ហើយនិយាយថា៖ “នោះ ន៎ ! ដើមអំពិល!ដើរទៅមុខឲ្យលឿន ប្រញាប់បេះផ្លែអំពិលហូបលេងអត់ស្រេកទឹក!
“។ កូនទាហានទាំងឡាយស្ដាប់ឮថា ផ្លែអំពិលសុទ្ធតែឃ្លានម្ជូរហៀរទឹកមាត់ អន់់ស្រេកទឹកមួយរយៈ។
បច្ចុប្បន្នគ្រួសារយើងក្រលំបាក បានធ្វើត្រាប់តាមប្រវត្តិបុរាណ
រាល់ពេលហូបបាយ ឪពុកយកត្រីផ្អកព្យួរនៅលើជញ្ជាំងហើយប្រាប់កូនៗថា ហូបបាយមួយម៉ាត់សម្លឹងវាម្ដង
ហើយលេបវាទៅ គឺចាត់ទុកដូចជាយើងបានហូបវាអ៊ីចឹង។ កូនទាំងពីរស្ដាប់តាម ដល់ពេលអង្គុយហូបបាយ
អាបងអាយុ ៧ឆ្នាំ វាឃ្លានត្រីផ្អកណាស់ ប៉ុន្តែមិនបានហូប
ម្ល៉ោះហើយសម្លឹងមើល២ ៣ដង ទើបលេបមួយម៉ាត់។អាប្អូនវាឃើញដូច្នេះ
ក៏កេះឪពុកប្រាប់ថា៖
អាប្អូន ៖
មើល ន៎!បងធំគាត់ហូបតែមួយម៉ាត់ ប៉ុន្តែគាត់សម្លឹងមើលដល់ទៅ២ ៣ដង ឯណោះ។
ឪពុក ៖
កូនកុំខ្ចីមាត់!ទុកឲ្យវាប្រៃងាប់ទៅ។
No comments:
Post a Comment