៩៣- ជីវិតគឺជានគរមច្ចុរាជ

យើងស្វែងរកឥស្សរភាពនៃជីវិត ប៉ុន្តែកាលផុតចាករឿងមួយ
បានហើយ យើងក៏ជាប់ជំពាក់ក្នុងរឿងក្នុងអារម្មណ៍មួយផ្សេង
ទៀត ។

យើងសម្លឹងមើលជីវិតដោយសេចក្ដីប្រមាទ និងដោយសេចក្ដី
ត្រេកត្រអាល ព្រោះមានរបស់លួងលោមចិត្តជាច្រើន ។ យើង
មិនបានគិតថា យើងដែលត្រេកត្រអាលភ្លើតភ្លើនក្នុងជីវិត
វាជាការលោតទម្លាក់ជ្រោះ ឬដូចជានាយព្រានជីករណ្ដៅសម្រាប់
ចាប់សត្វនោះឡើយ ។ ប្រារព្ធវិឌូឌភៈក្នុងបុប្ផវគ្គ ព្រះគាថាធម្មបទ
ព្រះអង្គ ទ្រង់ត្រាស់ថា ៖

បុប្ផានិ ហេវ បចិនន្ដំ ព្យាសត្តមនសំ នរំ សុត្តំ គាមំ
មហោឃោវ មច្ចុ អាទាយ គច្ឆតិ ។

មច្ចុរាជគឺសេចក្ដីស្លាប់ រមែងអូសទាញយកនូវនរជនដែលមាន
ចិត្តជាប់ជំពាក់ក្នុងអារម្មណ៍ផ្សេងៗ ជាអ្នកកំពុងតែជ្រើសរើស
យកកម្រងផ្កាគឺបញ្ចកាមគុណទៅ ដូចជាទឹកជំនន់ដ៏ធំ ដែល
កួចយកអ្នកស្រុកកំពុងដេកលក់ដូច្នោះឯង ។

១នាទី មានប្រយោជន៏

ស្រង់ចេញពី៖ សៀវភៅ មេរៀនជីវិត