៧២- ចិត្តតម្កល់ត្រូវ ល្អក្រៃលែង

ន តំ មាតា បិតា កយិរា អញ្ញេ វាបិ ច ញាតកា
សម្មាបណិហិតំ ចិត្តំ សេយ្យសោ នំ តតោ ករេ។
មាតាបិតា ឬពួកញាតិដទៃទៀត មិនអាចធើ្វនូវហេតុ
នោះឱ្យបានឡើយ ប៉ុន្តែចិត្តដែលបុគ្គលតម្កល់ទុកត្រូវ
ហើយគប្បីធើ្វនូវបុគ្គលនោះឱ្យប្រសើរជាងហេតុនោះ
ទៅទៀត។

ព្រះគាថាធម្មបទនេះ នៅក្នុងចិត្តវគ្គ ព្រះអង្គប្រារព្ធ
ព្រះសោរេយ្យត្ថេរ ដែលត្រូវបានសម្រេចជាព្រះអរហន្ត
ព្រោះមកពីការតម្កល់ចិត្តត្រូវដោយប្រពៃ។

ដែលឈ្មោះថា ចិត្ត ព្រោះជាធម្មជាតិសន្សំសន្ដានគឺសន្សំ
នូវអ្វីៗដែលសម្រេចក្នុងជវនកិច្ចហើយនោះ។ ចិត្តសន្សំទាំង
កុសល ទាំងអកុសល ព្រោះហេតុនេះ ទើបគួរឃើញច្បាស់
ថា ចិត្តមិនមែនជាតួខ្លួនយើងឡើយ ហើយក៏មិនមាននូវ
សភាវៈណាផ្សេងទៀតជាតួខ្លួនយើងដែរ។

១នាទី មានប្រយោជន៏

ស្រង់ចេញពី៖ សៀវភៅ មេរៀនជីវិត