មនុស្សយើងសប្បាចិត្តនៅក្នុងលោក ព្រោះដឹងខ្លួនថាខ្លួនជា
អ្នកដឹងអារម្មណ៍នោះៗ ប៉ុន្តែលុះដល់មានអារម្មណ៍មិនល្អ
មកប៉ះខ្ទប់ ព្រោះខ្លួនជាអ្នកទទួលនោះឯង ទើបកើតទុក្ខតាម
ផ្លូវចិត្ត ។
អ្នកដឹងអារម្មណ៍នោះៗ ប៉ុន្តែលុះដល់មានអារម្មណ៍មិនល្អ
មកប៉ះខ្ទប់ ព្រោះខ្លួនជាអ្នកទទួលនោះឯង ទើបកើតទុក្ខតាម
ផ្លូវចិត្ត ។
តាមធម៌បរមត្ថពិតៗ គឺត្រឹមតែវិញ្ញាណតាមទ្វារ៦ ទ្វារណាមួយ
ប៉ុណ្ណោះ ដែលកើតឡើងមកទទួលដឹងនូវអារម្មណ៍ក្នុងលោក
ដោយមិនមានខ្លួនយើងខ្លួនគេ ឬសត្វបុគ្គលណាជាអ្នកដឹង
អារម្មណ៍នោះឡើយ ។
ប៉ុណ្ណោះ ដែលកើតឡើងមកទទួលដឹងនូវអារម្មណ៍ក្នុងលោក
ដោយមិនមានខ្លួនយើងខ្លួនគេ ឬសត្វបុគ្គលណាជាអ្នកដឹង
អារម្មណ៍នោះឡើយ ។
ការចម្រើនសតិប្បដ្ឋានវិបស្សនា
គឺប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីដឹងការពិត
នៃបរមត្ថ កាលជាក់ច្បាស់ហើយ ទើបឃើញថា ៖
នៃបរមត្ថ កាលជាក់ច្បាស់ហើយ ទើបឃើញថា ៖
-លោកនេះមិនគួរឱ្យត្រេកអរទេ
។
-លោកនេះមិនគួរប្រកាន់ថាជារបស់មាំមួនឡើយ ។
-លោកនេះមិនគួរប្រកាន់ថាជារបស់មាំមួនឡើយ ។
១នាទី មានប្រយោជន៏
ស្រង់ចេញពី៖ សៀវភៅ មេរៀនជីវិត
No comments:
Post a Comment