កាលពីដើម មានបុរសចំណាស់ពីរនាក់ជាដន្លងនឹងគ្នា
ម្នាក់ឈ្មោះប្រុញ ម្នាក់ឈ្មោះប្រូច ។ អ្នកទាំងពីរ
នៅស្រុកផ្សេងគ្នា។ មានម្តងនោះប្រុញទៅលេងផ្ទះប្រូចជាដន្លង ដេកនៅផ្ទះដន្លងជាង១០ថ្ងៃ
តែពេលបាយ លើកណាក៏មានតែបន្លែ មិនដែលស្គាល់ជាតិសាច់សូម្បីតែមួយម៉ាត់
។ ប្រុញនឹកក្នុងចិត្តថា ដន្លងរបស់ខ្លួនជាមនុស្សកំណាញ់ហួសពីការស្មាន បើដឹងអ៊ីចឹងពីមុនមកមិនភ្ជាប់សាច់ឈាមជាដន្លងនឹងគ្នាទេ
។ ប្រូចក៏
មិនពេញចិត្តប្រុញដូចគ្នា ព្រោះមកដេកស៊ីយូរ ថ្ងៃមិនព្រមត្រឡប់ទៅវិញ
។
ថ្ងៃមួយ ដន្លងទាំងពីរឡើងអង្គុយលេងលើទួលខ្ពស់មួយ ។ ឆ្លៀតពេលនោះប្រូចចង់លែបខាយប្រុញ ក៏ចង្អុលបង្គោលឈើនៅទួលមួយទៀតទល់មុខគ្នា ៖
-មើលន៍, របស់បញ្ឈរនៅទួលខាងណោះ ជាមនុស្ស ឬបង្គោលឈើហ្ន៎? បើមនុស្សវាចេះកម្រើក មិនមែននៅស្តូកមួយ កន្លែងយូរអ៊ីចឹងទេ ។
ប្រុញដឹងថាដន្លងដៀមដាមដាក់ខ្លួន ដែលនៅលេងយូរពេក ក៏វាយបកវិញ ៖
-ខ្ញុំក៏មិនច្បាស់ថាមនុស្ស ឬបង្គោលឈើដែរ, តែ តាមខ្ញុំយល់ ប្រហែលជាបង្គោលឈើហើយ ព្រោះបើ ជាមនុស្សវាត្រូវមានសាច់ មានឈាមខ្លះ មិនមែនស្វិតគួរឱ្យស្អប់អ៊ីចឹងទេ ។
ថ្ងៃមួយ ដន្លងទាំងពីរឡើងអង្គុយលេងលើទួលខ្ពស់មួយ ។ ឆ្លៀតពេលនោះប្រូចចង់លែបខាយប្រុញ ក៏ចង្អុលបង្គោលឈើនៅទួលមួយទៀតទល់មុខគ្នា ៖
-មើលន៍, របស់បញ្ឈរនៅទួលខាងណោះ ជាមនុស្ស ឬបង្គោលឈើហ្ន៎? បើមនុស្សវាចេះកម្រើក មិនមែននៅស្តូកមួយ កន្លែងយូរអ៊ីចឹងទេ ។
ប្រុញដឹងថាដន្លងដៀមដាមដាក់ខ្លួន ដែលនៅលេងយូរពេក ក៏វាយបកវិញ ៖
-ខ្ញុំក៏មិនច្បាស់ថាមនុស្ស ឬបង្គោលឈើដែរ, តែ តាមខ្ញុំយល់ ប្រហែលជាបង្គោលឈើហើយ ព្រោះបើ ជាមនុស្សវាត្រូវមានសាច់ មានឈាមខ្លះ មិនមែនស្វិតគួរឱ្យស្អប់អ៊ីចឹងទេ ។
No comments:
Post a Comment