គតិលោក ភាគ២: រឿង៖លោកគ្រូចៅអធិការវត្ដកោះ - Khmer-Reading

Khmer-Reading

បណ្ដុំនៃចំនេះដឹង និងគំនិត

Post Top Ad

Saturday, March 24, 2018

គតិលោក ភាគ២: រឿង៖លោកគ្រូចៅអធិការវត្ដកោះ


គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ២
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
ព.ស ២៥៣៩
រឿងលោកគ្រូចៅអធិការវត្ដកោះ

កាលនោះមានបុរសម្នាក់វាដឹងថា លោកចៅអធិការវត្ដកោះស្រុកទន្លេធំ លោកនោះបរិបូណ៌ដោយលាភសក្ការៈ​ច្រើន ចំរើន​ចិត្ដ​ប្រ​ព្រឹត្ដ​ទៅ​ក្នុង​លោក​ បង្កើត​សេចក្ដី​លោភរឿយៗ។ ថ្ងៃមួយបុរសពាលម្នាក់វាស្លៀកពាក់រៀបរយសុភាពរាបសា ប្រើ​អាការ​កិរិយា​ដូច​ជា​ឧបាសក​អ្នក​រក្សា​សីល ដែល​មាន​សទ្ធា​ក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ចូលទៅរកលោកចៅអធិការ លោកចៅអធិការ ក៏​ធ្វើ​បដិ​សណ្ឋារៈ​ទទួល​តាម​សម​គួរ។ ចៅ​ពាល​ក៏​និយាយ​ថា ខ្ញុំ​ករុណា​នឹងគិតធ្វើបុណ្យម្ដាយក្នុង ខែប្រាំងនេះឯគ្រឿងទេយ្យទានគឺត្រៃចីវរ ចំណែកខាង​លោក​ឡើង​ខ្នាត​មាតិ​កា​នោះ ក៏​បាន​ជាវ​គេ​ស្រេច​អស់​ហើយ ត្រៃចីវរខាងលោកទេសនាសង្គាយនាគ្រែ៣នោះ ក៏បានចាត់ចែងស្រេច​បាច់​អស់​ហើយ នៅ​តែ​ត្រៃ​ចំណែក​អភិធម្ម​នោះ ពុំ​ទាន់​ធ្វើ​នៅឡើយ ព្រោះបងប្អូនកូនប្រពន្ធខ្ញុំកុរុណាពិគ្រោះយល់ព្រមគ្នាថា លោកឡើងព្រះអភិធម្មនោះ គួរ​ដល់​ព្រះ​តេជ​គុណ​ជា​ម្ចាស់​នេះ ខ្ញុំ​ករុណា​មកនេះសូមអារាធនានិមន្ដព្រះតេជគុណឡើងព្រះអភិធម្ម នាំផ្លូវឲ្យមាតាខ្ញុំករុណា ក្នុងការបុណ្យ​នោះ​ឲ្យ​ទាន ឯ​ត្រៃ​សំរាប់​ប្រគេន​នោះ ចាំ​មកមើលត្រៃព្រែរបស់ព្រះតេជព្រះគុណឯនេះ ជាព្រះ គុណសព្វព្រះហរិទ័យព្រែបែបណា ក៏​នឹង​ទិញ​ព្រែ​ខ្នាត​នោះ​ឲ្យ​ត្រូវ​ព្រះ​ហរិទ័យ សូម​ទាន​ព្រែត្រៃគំរូមើលនឹងបាន ចាត់ចែងតាម។ ឯលោក​ចៅ​អធិការ​លឺ​ចៅ​ពាល​ពោល​ត្រូវ​ចិត្ដ ដូច្នោះ​ហើយ​ក៏​តប​ថា ចំរើន​ពរ តៃ្រ​ព្រែ​អាត្មា​ភាព​មាន​ខ្លះ​ដែរ តែ​មិន​សូវ​ត្រូវ​ចិត្ដ​អាត្មា​ប៉ុន្មាន​ទេ បើ​ឧបាសក​មាន​សទ្ធា​យ៉ាង​នេះ មាន​តែ​ទៅ​មើល​ត្រៃ​ឯ​ផ្សារ​ត្រើយ​ម្ខាង ព្រែ​យ៉ាង​ណា​ក៏​មាន សូម​ទាន​បើ​ដូច្នោះ និមន្ដ​ព្រះ​តេជ​គុណ​ជូន​ខ្ញុំ​ព្រះ​ករុណា​ទៅ​មើល បើ​ត្រូវ​ព្រះ​ហរិទ័យ​ព្រែ​បែប​ណា​ ខ្ញុំ​ព្រះ​ករុណា នឹង​ជា​វបែប​នោះ​ មក​ធ្វើ​ប្រគេន ចំរើន​ពរ​បាន​មិន​អី​ទេ ថា​ហើយ ​ចៅ​អធិ​ការ​ហៅ​ប្រើ​កូន​សិស្ស ​ឲ្យ​ទៅ​រៀប​ទូក​ក្ដារ ឯ​ក្មេង​កូន​សិស្ស ក៏​នាំ​គ្នា​រៀប​ទូក​បញ្ចុះ​លោក​គ្រូ ​នឹង​ចៅ​ពាល​នោះ ​ចែវ​ឆ្ពោះ​ត្រង់ ទៅ​ដល់​ត្រើយ​​ម្ខាង ទំនង​យ៉ាង​ផ្សារ​ស្រុក​រកា​កោង ទើប​ចាត់​ឲ្យ​អ្នក​ចែវ​នៅ​ចាំ​ទូក លោក​ចៅ​អធិការ ក៏​នាំ​ចៅ​ពាល និង​ក្មេង​ស្ពាយ​យាម​ឡើង​ទៅ​ផ្សារ ដើរ​ទៅ​ដល់​ផ្ទះចិន ចិន​ក៏​និមន្ដ​ឲ្យ​ចូល​ទៅ ចិន​ឃើញ​លោក​គ្រូ​ធំ​មក​ផ្ទះ​ខ្លួន​ ក៏​ត្រេក​អររៀប​អាសន និមន្ដ​លោក​អោយ​គង់​ហើយ​សួរ​ថា លោក​គ្រូ​ម្ចាស់ ​និមន្ដ​មក​ដោយ​ត្រូវ​ការ​អ្វី ចំរើន​ពរ អាត្មា​ភាព​ជូន​ឧបាសក​នេះ​មក​ទិញ​ព្រែ​ធ្វើ​ត្រៃ ព្រែ​សៀង​ហៃ​យ៉ាង​ល្អ​នោះ​តើ​ជា​មាន​ខ្លះ​ដែរ​ឬ​អ្នក​ដង្ខៅ។

     ករុណាម្ចាស់មានខ្លះដែរ លោកគ្រូម្ចាស់ត្រូវការខ្ញុំករុណានឹងយកមកប្រគេនទតមើល។ ចំរើនពរយកមក​មើល​អ្នក​ដង្ខៅ។ ចិន​ក៏​រើ​ព្រែ​ច្រើន​ក៏​ស្រាយ​លាត​ឲ្យ​លោក​គ្រូនិងចៅពាលនោះមើល លុះរើសមើលទៅ បានព្រែល្អ២កី លោកចៅអធិការក៏និយាយ​ទៅ​កាន់​ចៅ​ពាល​នោះ​ថា ព្រែ​២កី​នេះ​ត្រូវ​ចិត្ដ​អាត្មាហើយបើអ្នកត្រូវការនឹងសាងត្រៃគ ប្បីយកព្រែខ្នាតនេះចុះ។ ចៅពាលក៏តបថា ករុណាម្ចាស់បើ​ព្រះ​តេជ​គុណ​សព្វ​ព្រះ​ហរិ​ទ័យ​ហើយ ខ្ញុំករុណានឹងជាវចុះ ថ្លៃថ្នូរប៉ុន្មានអ្នកដង្ខៅ។ ចិនក៏កាត់ថ្លៃ៥០រៀលជាការដាច់ខាតចៅពាលក៏ថា បាទ​ខ្ញុំ​បាទ​យក​ហើយ ធ្វើ​ម្ដេច​ឯង​ប្រារព្ធ​ធ្វើ​បុណ្យ​ចំពោះព្រះតេជគុណព្រះគុណហើយ ទោះថ្លៃយ៉ាងណាក៏ចេះតែយក តែប្រាក់ខ្ញុំជាប់មក​នេះ​មាន​តែ​២០​រៀល​ទេ មិន​គ្រប់​គ្រាន់​ បើ​ដូច្នេះ​សូម​និមន្ដព្រះគុណនៅគង់រង់ចាំ ខ្ញុំព្រះករុណានឹងទៅយកប្រាក់អំពីបងនៅភូមិលើមកបង្រ្គប់ លោក​ចៅ​អធិការ​ក៏​ថា​ចំរើន​ពរ អញ្ជើញ​ទៅ​ឲ្យឆាប់ចុះ អាត្មានៅរង់ចាំនៅនេះ។

     ឯចៅពាលក៏លាលោកនិងចិនចេញទៅភូមិលើដើរអមទៅកំពង់ដែលចតទូក ហើយប្រាប់កូនសិស្សដែល​ចែវ​ទូក​មក​នោះ​ថា ឥឡូវ​ព្រះ​តេជ​គុណ​ប្រើ​ឲ្យ​យើង​នាំចៅឯងទៅយកប្រាក់៥០រៀលឯកុដិលោក ឯពួកកូនសិស្សនោះ ក៏ជឿតាម ទើបចុះចែវ​ទូក​ឆ្លង​មក​ដល់​វត្ដ​កោះ​ហើយ​ក៏​ឡើង​ទៅ​ប្រាប់​លោកសង្ឃដែលរក្សាកុដិកាន់កូនសោនោះថា ព្រះតេជគុណប្រើឲ្យមកយកប្រាក់៥០រៀល ទៅ​ឲ្យ​ថ្លៃ​ទំនិញ​ចិន ឯ​លោក​សង្ឃ​រក្សា​កុដិ​ក៏​ជឿ ទើបចាក់សោ ហិបបើកយកប្រាក់៥០រៀលប្រគល់ឲ្យទៅដៃចៅពាល ចៅពាលក៏នាំកូនសិស្ស​ចុះ​ចែវ​ទូក​ឆ្លង​វិល​ទៅ​ត្រើយ​វិញ លុះ​ដល់​ហើយចៅពាលថា ចៅឯងទាំងអស់គ្នានៅចាំទូកចុះខ្ញុំឯងនឹងយកប្រាក់នេះទៅប្រគេនលោកគ្រូ ថា​ហើយ​ក៏​ឡើង​ម្នី​ម្នា​ទៅ​ទិស​បូព៌ មាន​មុខ​ឆ្ពោះត្រង់ចូលព្រៃ យកប្រាក់នោះទៅកែខៃបរិភោគតាមប្រាថ្នា។

     ថ្លែងឯលោកចៅអធិការនៅរង់ចាំចៅពាលតាំងតែពីពេលថ្ងត្រៃង់ លុះដល់ពេលល្ងាចចិនក៏បំរុងទឹកតែស្ករសអស់ ៣-៤​ប៉ាន់ ក៏​ពុំ​ឃើញ​ចៅ​ពាល​នោះ​មក ម៉្លោះហើយរំខានព្រះទ័យយ៉ាងខ្លាំង ក៏ឲ្យចិននោះយកព្រែទៅទុក ចំរើនពរ លាចិន​ចុះ​មក​កាន់​កំពុង​ទឹក​ហៅ​សិស្ស​ឲ្យ​ចែវ​ទូក​ឆ្លង​វិល​ទៅ​វត្ដ​កោះ តាំងពោលជេរចៅពាលនោះថា អាឧបាសក ចង្រៃឲ្យឯងជូនមកទិញព្រែធ្វើត្រៃ តថ្លៃចិន​ស្រេច​ហើយ​វា​វេះ​ទៅ​ឯ​ណា​បាត់ ឲ្យ​ឯង​លំបាក​ចាំ​ផ្លូវ​វា​អស់១ ថ្ងៃទទេទៅ ឯកូនសិស្សអ្នក ចែវទូកលឺលោកគ្រូពោលដូច្នោះ ក៏​ទូល​ថា​ឧបាសក​នោះ​គាត់​មក​ឲ្យ​ពួក​យើង​ខ្ញុំ​នេះ​ ចែវ​ទូក​បញ្ជិះ​គាត់​ឆ្លង​ទៅយកប្រាក់៥០ រៀលអំពីលោកបងដែលចាំកុដិ គាត់ថាព្រះតេជព្រះគុណប្រើឲ្យទៅយក​ប្រាក់​នោះ​បាន​ហើយ គាត់​ក៏​ឡើង​ពី​កំពង់​ទៅ ថា​យកប្រាក់ទៅប្រគេនព្រះតេជគុណឯផ្សារ ព្រះករុណាមិនឃើញគា ត់ទៅដល់ព្រះតេជព្រះគុណទេឬ

     លោកចៅអធិការថា អោអីចុះអា អញមានប្រើឲ្យវាទៅយកប្រាក់កាលណា វាលាអញមកថា វាទៅយកប្រាក់​អំពី​បង​ប្អូន​វា​ឯ​ភូមិ​លើ​ទេ នេះ​វា​ប្រែ​ថា​អញ​ប្រើ​វា​មក​យកប្រាក់ឯកុដិអញវិញ អើបើដូច្នោះវាអស់ហើយ ប្រាក់អញ នោះ អាឯងទាំងអស់​គ្នា​មិន​គួរ​ទៅ​ជឿ​វា ខំ​ចែវ​ទូក​ពីរ​បី​ត្រលប់ ប្រាក់​ក៏​បង់​ថង់​ក៏​ដាច ហើយពួកអ្នកចែវទូកថា នឹងមិន ជឿវាឯណាបានព្រោះវាឡើងទៅជាមួយនឹងព្រះ​តេជ​គុណ លោក​ចៅ​អធិការ​ក៏​ទាល់​សំដី​នឹង​ពួកកូនសិស្ស ថាអើបើ ដូច្នោះខំចែវទៅឲ្យឆាប់ ត្បិតពេលជិតយប់ហើយក្រែងត្រូវខ្យល់ព្យុះខ្លាំង​ផាត់​មក​លិច​ទូក​ក្ដារ​ណា​អា អ្នក​ចែវ​ក៏គ្នា​ខំ​ចែវ​ទូក ត្រាតែដល់កំពង់វត្ដ ល្មមពេលម៉ោង៨-៩ យប់ លោកចៅអធិការទៅដល់កុដិហើយ ក៏​រឹត​តែ​កើត​ទោ​សោ​បន្ទោស​ទៅ​លោក​ដែល​នៅ​ចាំ​កុដិថា មិនគួរទៅជឿមនុស្ស និងដល់ចាក់សោយកប្រាក់ឲ្យទៅអាមនុស្សពាលនោះ​សោះ​លោក​ដែល​នៅ​ចាំ​កុដិ​ឆ្លើយ​ថា មិន​ជឿ​ឯ​ណា​បានព្រោះក្មេងចែវទូកវាមកផង លោកគ្រូក៏ទញ់ទាល់នៅ ៗនោះ ទៀតមានសេចក្ដីពុំសប្បាយ ដោយ​ចាញ់​កល​មនុស្ស​ដោយ​ប្រការ​យ៉ាងនេះ។

ចប់រឿងលោកគ្រូវត្ដកោះអស់សេចក្ដីត្រឹមនេះ។


ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស


No comments:

Post a Comment

Post Top Ad