ស្រីហិតោបទេស សង្គ្រាម ភាគទី៣
ភិក្ខុក ប៉ាង ខាត់
វិរិយបណ្ឌិតោ
ជាអ្នកប្រែចេញពីភាសាសំស្ក្រឹត
ជាអ្នកប្រែចេញពីភាសាសំស្ក្រឹត
កថាទី៦ រឿងក្អែកនិងទទា
ក្អែកនិងទទាអាស្រ័យនៅលើដើមឈើជាសុខសប្បាយ។
ថ្ងៃមួយបក្សីទាំងឡាយបបួលគ្នាហិចហើរទៅកាន់ត្រើយសមុទ្រ ដើម្បីទៅគោរពគ្រុឌជាស្ដេចបក្សីដ៏មានបុណ្យ។
កាលនោះទទាធ្វើដំណើរជាមួយនឹងក្អែក ដល់ពាក់កណ្ដាលផ្លូវ
ទៅជួបនឹងគោបាលម្នាក់ទូលភាជន៍ទឹកដោះលើក្បាល
ក្អែកហើរទៅលបឆក់ទឹកដោះនោះស៊ីរឿយៗ។ គោបាលក្នាញ់ណាស់
ដាក់ភាជន៍ទឹកដោះទុកនៅដី ក្រលេកមើលទៅលើអាកាសឃើញក្អែក និង
ទទាក៏រត់ដេញតាម។ ក្អែកកាលដឹងខ្លួនថាគោបាលឃើញហើយ
ក៏ហើរបាត់ទៅភ្លាម។ អែទទាជាសត្វល្ងង់ខ្លៅ ដឹងខ្លួនថា មិនមានកំហុស
មិនហើរទៅណាឆ្ងាយ ត្រូវគោបាលចាប់សំលាប់ចោលបង់សៀតទៅហោង ព្រោះហេតុនោះបានជាខ្ញុំ(សេក)ពោលថា
«មិនគប្បីដើរទៅជាមួយ» ដូច្នេះជាដើម
(លេខ២២)។ កាលនោះ ខ្ញុំបាទ(ទិឃ៌មុខ) និយាយតបទៅកាន់សេកថា «នែបងសេក! បងសេកម្ដេចក៏និយាយយ៉ាងនេះ? រូបបង
និង រូបខ្ញុំពីរនាក់នេះទុកដូចជារូបម្ចាស់ផែនដីដ៏មានបុណ្យមួយព្រះអង្គ។
បងមិនគួរនិយាយបង្កាច់ដូច្នេះទេ» សេកឆ្លើយតមវិញថា
«ពិតដូចបងកុកនិយាយហើយ តែថា៖
២៣ - ពាក្យដែលទុជ៌នពោល
សូម្បីនិយាយញញឹមស្រស់ពីរោះផ្អែមដូចជាផ្ការីកពុំជួនកាល
ក៏អាចញ៉ាំងភ័យអោយកើតឡើងបាន។ សំដីបងកុកនិយាយចេញមកនេះ
នាំអោយឃើញច្បាស់ហើយ ថាជាទុជ៌នស្រេចទៅហើយ អែសំដីជាហេតុដើមនោះ
គឺសំដីដែលនិយាយនាំអោយព្រះរាជាទាំងពីរព្រះអង្គធ្វើសឹកសង្រ្គាមនឹងគ្នានេះអែង
បងសេកមើល!? (ត្រង់នេះសេកនិយាយ ត្រូវថា
បងកុកមើល? វិញទើបត្រូវតាមឃ្លានេះ)។
២៤ - ទោសដែលបុគ្គលធ្វើអោយឃើញប្រត្យក្សហើយ មនុស្សល្ងង់នៅតែពេញចិត្ដស្ងប់ស្ងៀម ដោយគ្រាន់តែនិយាយពាក្យពីរោះផ្អែមប៉ុណ្ណោះ ដូចរឿងជាងរថទូលភរិយាលើក្បាលព្រមទាំងសហាយភរិយាផង។ ក្ងោកចិត្រពណ៌ សួរថាៈ«ចុះរឿងនោះដូចម្ដេច?»។ សេកនិយាយរៀបរាប់រឿងនោះដូចតទៅនេះថា៖
២៤ - ទោសដែលបុគ្គលធ្វើអោយឃើញប្រត្យក្សហើយ មនុស្សល្ងង់នៅតែពេញចិត្ដស្ងប់ស្ងៀម ដោយគ្រាន់តែនិយាយពាក្យពីរោះផ្អែមប៉ុណ្ណោះ ដូចរឿងជាងរថទូលភរិយាលើក្បាលព្រមទាំងសហាយភរិយាផង។ ក្ងោកចិត្រពណ៌ សួរថាៈ«ចុះរឿងនោះដូចម្ដេច?»។ សេកនិយាយរៀបរាប់រឿងនោះដូចតទៅនេះថា៖
ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
No comments:
Post a Comment