ស្រីហិតោបទេស សង្គ្រាម ភាគទី៣
ភិក្ខុក ប៉ាង ខាត់
វិរិយបណ្ឌិតោ
ជាអ្នកប្រែចេញពីភាសាសំស្ក្រឹត
ជាអ្នកប្រែចេញពីភាសាសំស្ក្រឹត
កថាទី៥ រឿងហង្សនិងក្អែក
នៅតាមផ្លូវធំទៅកាន់ក្រុងអុជ្ជយិនី
មានដើមបិប្បលៈមួយដើមមានមែកទ្រឈឹងទ្រឈៃ។ សត្វហង្ស និង
ក្អែកអាស្រ័យនៅលើដើមឈើនោះ។ នៅក្នុងរដូវក្ដៅ
មានអ្នកដំណើរម្នាក់ដើរមកដល់ អស់កំលាំងណាស់ ឃើញម្លប់ត្រជាក់ស្រួល
ដាក់ធ្នូ និង សរក្បែរគល់ឈើប្រាស់ខ្លួនដេកលន់លក់ទៅ។
ក្រោយបន្ដិចមកម្លប់ដើមឈើនោះ រេបែរឃ្លាតចេញពីមុខអ្នកដំណើរនោះ។
កាលនោះហង្សទុំនៅលើដើមឈើនោះ ក្រលេកទៅឃើញមុខអ្នកដំណើរចាំងដោយ
កំដៅព្រះអាទិត្យ កើតមានចិត្ដល្អជាចិត្ដបុណ្យដ៏ត្រជាក់ត្រជុំ
ទើបកោងស្លាបខ្លួនបាំងកំដៅព្រះអាទិត្យអោយម្លប់
ទៅចំមុខអ្នកដំណើរនោះដោយចិត្ដអាណិត។
រីអ្នកដំណើរកំពុងអស់កំលាំងខ្លាំង បានម្លប់ត្រជាក់ស្រួល
ក៏ដេកលក់ស៊ុបច្រហមាត់ធ្លុង។ គ្រានោះអែង ក្អែកដែលនៅជាមួយគ្នា
ជាសត្វមានចិត្ដអាក្រក់ជាសភាពទុជ៌នពីកំណើត តែងច្រណែនជនដទៃជានិច្ច
មិនចង់អោយគេបានសេចក្ដីសុខសោះ
ក៏បន្ទោបង់អាចម៍ខ្លួនអោយធ្លាក់ទៅចំប៉ាច់ ក្នុងមាត់ នៃអ្នកដំណើរនោះ
ហើយហើរចេញបាត់ទៅភ្លាម។ អ្នកដំណើរត្រូវអាចម៍
ក្អែកស្អុយមួយដុំចំមាត់ក្នាញ់ណាស់
ក្រោកគ្រទីគ្រទាឡើងក្រលេកមើលទៅលើឃើញតែហង្សមិនឃើញក្អែក
ក៏ចាប់ទាញធ្នូមក ហើយបាញ់តំរង់ទៅត្រូវស្លាប់ទៅហោង
ហេតុនោះហើយបានជាខ្ញុំ(សេក) ពោលថា«បុគ្គលមិនគប្បីឋិតនៅ» ដូច្នោះជាដើម(លេខ២២)។
សេករៀបរាប់ទៀតថា(1)«ទេវៈ!
ខ្ញុំបាទនឹងនិយាយរឿងក្អែក និង ទទាតទៅទៀត សូមម្ចាស់ប្រុងស្ដាប់៖
………………………………………………….
(1)ហិតោបទេស សេចក្ដីប្រែភាសាសៀមនៃលោកនាគប្រទីប
មានគាថាដូច្នេះគឺ ចូរវៀរការនៅ ច្រលំបល់ជាមួយទុជ៌ន
តែត្រូវសមាគមដោយសប្បុរស ចូរបំពេញបុណ្យទោះថ្ងៃទោះយប់
ចូររលឹកដល់ការមិនទៀងជានិច្ច។
ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
No comments:
Post a Comment