គតិលោក ភាគ៥: ព្រះមហិស្សរាធិបតីសាងលោក - Khmer-Reading

Khmer-Reading

បណ្ដុំនៃចំនេះដឹង និងគំនិត

Post Top Ad

Sunday, March 25, 2018

គតិលោក ភាគ៥: ព្រះមហិស្សរាធិបតីសាងលោក


គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
ព្រះមហិស្សរាធិបតីសាងលោក
និទាន​ព្រះ​មហិស្ស​រា​ធិប​តិ គឺ​ព្រះ​អីសូរ​សាង​លោក កាល​សាង​លោក​សូ​រេច​ហើយ ព្រះ​អីសូរ​ហៅ​ពួក​សត្វ​ចតុប្បាទ​ ទ្វេ​បាទ អបាទ ពហុ​បាទ ទាំង​ឡាយ​ចូល​មក​កាន់​ទី​ប្រជុំ ដើម្បី​នឹង​សួរ​សេច​ក្ដី​សុខ​ទុក្ខ​សព្វ​សត្វ តើ​សត្វ​ពួក​ណា គាប់​ចិត្ដ នឹង​រូប​កាយ​ខ្លួន​រឺ​ពុំគាប់​ចិត្ដ​នឹង​រូប​កាយ​ខ្លួន​ទេ នឹង​កែ​ប្រែ​ជា​ថ្មី​តាម​ក្ដី​ប្រាថ្នា​របស់​សត្វ​លោក​ទាំង​ពួង​។
កាល​ទ្រង់​សួរ​នោះ គឺ​ទ្រង់​សួរ​ស្វា​ជា​មុន​ថា «ហៃ​ចៅ​ពានរ រូប​កាយ​បា​អែង​ដែល​យើង​សាង​អោយ​មាន​អវ​យវ​យ៉ាង​នេះ តើ​ចៅ​គាប់​ចិត្ដ​ពេញ​ចិត្ដ​ហើយ​រឺ ៗ​នៅ​មាន​ក្ដី​ទាស់​ត្រង់​ណា​ខ្លះ ចូរ​ចៅ​ថា​ទៅ​មើល​ នឹង​​កែ​ប្រែ​ជា​ថ្មីទៀត​»។ ឯ​ពានរ​មើល​ទោស​ឯង​មិន​យល់ សំគាល់​ថា​ រូប​ខ្លួន​អិត​ទាស់ ទើប​ទូល​ព្រះ​អីសូរ​ថា «សូម​ទាន ល្អង​ធូលី​ព្រះ​បាទ​សាង​រូប​កាយ​ខ្ញុំ​ជា​ស្វា​នេះ ពេញ​ជា​ស្រួល​ណាស់​ហើយ មាន​ទាំង​ដៃ​ជើង ឡើង​ដើម​ឈើ​បាន​ កប​កំលាំង​លោត​បេះ​ផ្លែ​ឈើ​អាស្រ័យ​បាន​ដោយ​ងាយ ទាំង​អិត​កិច្ចការ​ធ្វើ​ស្រែ​ចំការ​ជួញ​ប្រែ​ដូច​យ៉ាង​មនុស្ស​នោះ​ឡើយ មិន​បាច់​កែ​ប្រែ​អោយ​ខ្ញុំ​ទៀត​ទេ បើ​ព្រះ​អង្គ​ចង់​កែ​នោះ សូម​មេត្ដា​កែ​សត្វ​ខ្លា​ឃ្មុំ​វិញ ព្រោះ​រូប​វា​មិន​សម​រម្យ​ល្អ​ទេ គឺ​មុខ​នោះ​ច្របូញ រោម​ខ្មៅ​ជិត​អិត​មាន​កន្ទុយ​នឹង​បត់ ឃើញ​អាក្រក់​លើស​គេ​នានា​ សូម​មេត្ដា​កែ​វា​ជា​ថ្មី​ចុះ​ម្ចាស់​»​។ ព្រះ​អីសូរ​បាន​លឺ​ស្វា​ថា​ដូច្នេះ ក៏​ត្រាស់​សួរ​ទៅ​ខ្លា​ឃ្មុំ​ថា «ហៃ​ចៅ​អច្ឆា​ជាតិ រូប​កាយ​ចៅ​អែង​ដែល​យើង​សាង​អោយ​យ៉ាង​នេះ តើ​ជា​ទី​គាប់​ចិត្ដ​ចៅ​អែង​ហើយ​រឺ ៗ​នៅ​ទាស់​ត្រង់​ណា​ខ្លះ ចូរ​ថា​មក​យើង​នឹង​កែ​អោយ​?​
ឯខ្លា​ឃ្មុំ​មិន​យល់​ទោស​ខ្លួន​ក៏​ឆ្លើយ​ថា «រូប​ខ្ញុំ​នេះ​ព្រះ​អង្គ​សាង​អោយ​មាន​ធ្មេញ​ចង្កូម​ដ៏​មុត ទាំង​រោម​ខ្មៅ​ជិត​បិទ​ស្បែក​ក្នុង កុំ​អោយ​សត្វ​តូច​ៗ មាន​មូស​ស្រាំង​ស្រួយ​ជា​ដើម​ចូល​យាយី​បាន ហើយ​បាន​ជើង​ទាំង​៤​ប្រកប​ដោយ​ក្រចក​មុត អាច​ឡើង​ដើម​ឈើ​ព្រៃ​យក​ឃ្មុំ​អាស្រ័យ​ជា​ភក្សា​ហារ​បាន​ អិត​មាន​ក្ដី​កង្វង់​រវល់​ដោយ​ការ​ធ្វើ​ស្រែ​ចំការ ដូច​មនុស្ស​ក្នុង​លោក​នេះឡើយ រូប​ខ្ញុំ​នេះ​ពេញ​ចិត្ដ​ខ្ញុំ​ហើយ មិន​បាច់​កែ​ទៀត​ទេ បើ​ព្រះ​អង្គ​ចង់​កែ សូម​កែ​រូប​ដំរី​វិញ​ចុះ​ត្បិត​រូប​ដំរី​នោះ ​ខ្ញុំ​យល់​ថា​ទាស់​ខ្លាំង​ណាស់ គឺ​រូប​អី​មាន​ប្រមោយ​១ ក្បាល​ធំ​ភ្នែក​តូច ត្រ​ចៀក​កំភ្លាង រាង​ធំ​កោង មើល​មិន​សម​សោះ​ម្ចាស់​។
ព្រះ​អីសូរ​លឺ​អច្ឆា​ថា​ដូច្នោះ ក៏​សួរ​ទៅ​កាន់​ដំរី​វិញ​ថា ចៅ​ហត្ថី រូប​កាយ​ចៅ​ដែល​យើង​សាង​អោយ​យ៉ាង​នេះ​តើ​គាប់​ចិត្ដ​ចៅ​ហើយ​រឺ ៗ​នៅ​ទាស់​ត្រង់​ណា​ទៀត​ចូរ​ថា​ទៅ​មើល​?​។ ឯ​ដំរី​ពុំ​ឃើញ​ទោស​ខ្លួន​ ទើប​ទូល​ថា «ព្រះ​អង្គ​សាង​រូប​ខ្ញុំ អោយ​មាន​កាយ​ធំ​ខ្ពស់​លើស​គេ​ ទាំង​ភ្លុក​សោត​ក៏​ល្អ​ប្រើ​ជា​អាវុធ​បាន ទាំង​កំលាំង​ហៅ​មាន អាច​ចាក់​អាច​ព្រេច​នូវ​សត្រូវ​អិត​ទើស​ទាស់ បរិ​ភោគ​ស្មៅ​ជា​អាហារ អិត​ក្ដី​រវល់​នឹង​ធ្វើ​ស្រែ​កាប់​ចំការ ដូច​មនុស្ស​នោះ​ឡើយ រូប​ខ្ញុំ​នេះ​គាប់​ចិត្ដ​ខ្ញុំ​ហើយ ព្រះ​អង្គ​មិន​បាច់​កែ​ទៀត​ទេ អែ​ការ​ដែល​ទាស់​នោះ ឃើញ​ទាស់​តែ​សត្វ​អូដ្ឋ គឺ​រូប​ជា​សេះ តែ​ក​វា​វែង ដូច​ជា​ក​កុក​ឃើញ​មិន​សំនំ​សម​ជា​សត្វ​ពាហនៈ​ឡើយ»​
ព្រះ​អីសូរ​ក៏​ត្រាស់​ទៅ​អូដ្ឋ​វិញ​ថា «ម្ដេច​ចៅ​អូដ្ឋ​រូប​កាយ​ចៅ​អែង សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​ស្រួល​បួល​ហើយ​រឺ ៗ​នៅ​ទាស់​ត្រង់​ណា​ខ្លះ​ ចូរ​ថា​ទៅ​មើល​យើង​នឹង​កែ​អោយ​?​»​។ សត្វ​អូដ្ឋ​ក៏​ឆ្លើយ​ថា «ព្រះ​អង្គ​សាង​រូប​កាយ​ខ្ញុំ​មាន​ក​វែង​អាច​អើត​ស៊ី​ស្លឹក​ឈើ​ខ្ពស់​ៗ​បាន ហើយ​មាន​កំលាំង​ខ្លាំង​ក្នុង​ការ​បន្ទុក​​អាស្រ័យ​ស្មៅ​ផឹក​ទឹក​ឆ្អែត ហើយ​អាច​អត់​បាន​៧​ថ្ងៃ​មិន​តោង​អាស្រ័យ​ក៏​បាន ហេតុ​នេះ ខ្ញុំ​យល់​ថា​ព្រះ​អង្គ​សាង​រូប​កាយ​ខ្ញុំ​នេះ​វិសេស​ណាស់​ហើយ មិន​ចាំ​កែ​ប្រែ​ទៀត​ទេ សូម​ព្រះ​អង្គ​កែ​រូប​ត្រង​នន្ដ​មច្ឆា​វិញ ព្រោះ​ត្រី​នោះ​រូប​ធំ​ណាស់​មិន​សម​នឹង​​ភាព​ជា​ជាតិ​មច្ឆា​ឡើយ​»​
ព្រះ​អីសូរ​ក៏​សួរ​ទៅ​ត្រី​វិញ «ត្រី​ឆ្លើយ​ថា​ព្រះ​អង្គ​សាង​រូប​ខ្ញុំ មាន​កាយ​ដ៏​ធំ​លើស​គេ អាច​ហែល​ហក់​ក្នុង​មហា​សាគរ​សមុទ្រ​ធំ អិត​ក្ដី​កោត​ក្រែង​នឹង​រលក​ខ្យល់​ព្យុះ នេះ​ជា​ការ​ស្រួល​ហើយ មិន​ចាំ​កែ​ទៀត​ទេ​ទាស់​តែ​សត្វ​ស្រមោច ព្រះ​អង្គ​សាង​រូប​ស្រមោច​តូច​ណាស់​ទាប​ណាស់ គេ​ដើរ​ជាន់​ពី​លើ​បាន សូម​ព្រះ​អង្គ​កែ​វា​ទៀត​ចុះ​» ព្រះ​អីសូរ​ក៏​សួរ​ទៅ​ស្រមោច​ដោយ​ការ​ក្រែង​មិន​គាប់​ចិត្ដ អែ​ស្រមោច​ក៏​ឆ្លើយ​ថា «ព្រះ​អង្គ​សាង​រូប​ខ្ញុំ​តូច​នេះ​ស្រួល​ពេក​ហើយ តែ​មាន​ភ័យ​អន្ដ​រាយ​មក​ដល់​កាល​ណា ចង់​រត់​ជ្រក​ក្នុង​សំរាម​រឺ​កាក​អំពៅ​ក៏​អិត​ទើស​ អែ​ខាង​អាហារ​សោត​ក៏​រក​បាន​ងាយ តែ​បាយ​រឺ​អង្ករ​១​គ្រាប់ ក៏​ទទួល​ទាន​បាន​ឆ្អែត​បរិ​បូណ៌ រូប​កាយ​ខ្ញុំ​នេះ ឃើញ​ស្រួល​លើស​សត្វ​នានា​ក្នុង​លោក​នេះ មិន​តោង​ចាំ​កែ​ជា​ថ្មី​ទៀត​ទេ​»​។ ព្រះ​អីសូរ​លឺ​សត្វ​ប្រាប់​ក្ដី​សុខ​ចិត្ដ​គ្រប់​គ្នា​ដូច្នេះ​ក៏​ស្ងៀម​ទៅ​ហោង​។ និទាន​រឿង​នេះ​ បាន​ជា​គតិ​យ៉ាង​ណា ចូរ​អែង​អត្ថា​ធិប្បាយ​ទៅ​មើល​?​
កូន​សិស្ស​តប​ថា និទាន​នេះ​បាន​គតិ​ដូច​ពាក្យ​សុភា​សិត​គឺ​ច្បាប់​ចាស់​ថា «ពាក្យ​ចាស់​ពាក្យ​ពី​ព្រេង ទោស​ខ្លួន​អែង​មើល​មិន​យល់ ទោស​គេ​តូច​សោត​សល់ មើល​យល់​ប៉ុន​ទាំង​ភ្នំ​»​។ មួយ​ទៀត​មាន​គតិ​ក្នុង​និតិ​ថា៖ តិល​មត្ដំ បរេ​សំវ អប្ប​ទោ​សញ្ច បស្សតិ នាឡិ​កេ​រំ​បិ ស​ទោសំ ខល​ជា​តោ ន បស្សតិ បុគ្គល​យល់​ទោស​អ្នក​ដទៃ តូច​ប៉ុន​គ្រប់​ស្ពៃ រឺ​ល្ង​សក ទោស​ខ្លួន​ប៉ុន​ដូង​ទាំង​សំបក បែរ​រក​រិះ​គន់​គយ​មិន​យល់​។ តំរា​សត្វ​លោក​ទាំង​អស់ សឹង​ឃើញ​តែ​ទោស​គេ​ត្រង់​ទោស​ខ្លួន​មើល​មិន​យល់ ដូច​កល​សត្វ​ទាំង​ឡាយ​មាន​ពាន​រ​ជា​ដើម ដែល​ព្រះ​អីសូរ​សួរ​រូប​កាយ​រៀង​ខ្លួន សឹង​ឃើញ​តែ​រូប​អ្នក​ដទៃ ទាស់​មិន​ត្រូវ​ភ្នែក​ខ្លួន​ទាំង​អស់ អែ​ត្រង់​រូបកាយ​របស់​ខ្លួន​អែង សឹង​តែ​អួត​ថា​ល្អ ថា​គាប់​ចិត្ដ​អិត​ក្ដី​ទាស់​អ្វី​ឡើយ​។ អ្នក​ប្រាជ្ញ​គប្បី​ពិចារ​ណាទៅ​ទៀត​ចុះ​។
ចប់តំរាឃើញទោសគេទី១២

                                                  
ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស 

No comments:

Post a Comment

Post Top Ad