គតិលោក ភាគ៥: រឿង៖ ចៅអធិការនឹងកូនសិស្សពីរនាក់ - Khmer-Reading

Khmer-Reading

បណ្ដុំនៃចំនេះដឹង និងគំនិត

Post Top Ad

Sunday, March 25, 2018

គតិលោក ភាគ៥: រឿង៖ ចៅអធិការនឹងកូនសិស្សពីរនាក់


គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
រឿងចៅអធិការនឹងកូនសិស្សពីរនាក់

មាន​លោក​សង្ឃ​១អង្គ​ ជា​ចៅ​អធិ​ការ នាំ​ក្មេង​ពីរ​នាក់​ជា​កូន​សិស្ស​ចេញ​ចាក​អារាម​ទៅ​ព្រៃ ដើម្បី​នឹង​ទិញ​ឈើ​ធ្វើ​កុដិ កូន​សិស្ស​ក៏​ស្ពាយ​កញ្ចប់​ចង្ហាន់​យក​ទៅ ដើម្បី​ឆាន់​ពេល​ថ្ងៃ​ត្រង់​។ លុះ​ទៅ​ដល់​ត្រពាំង​មួយ មាន​ទឹក​ដ៏​ថ្លា​ស្អាត​មាន​រុក្ខ​ជាតិ​ដុះ​ជិត​ជុំ ម្លប់​ត្រសុំ​សប្បាយ​ ជួន​ពេល​ថ្ងៃ​ត្រង់​លោក​សង្ឃ​នោះ ចូល​ឈប់​ប្រារព្វ​នឹង​ឆាន់​បាយ ទើប​ក្មេង​ទាំង​២​នាក់​ ក៏​ចាត់​ចែង​យក​ចង្ហាន់​កញ្ចប់​នោះ​ប្រ​គេន ឯ​ម្ហូម​នោះ​មាន​តែ​ត្រី​កន្ត្រប់​អាំង​១​។ លោក​ចៅ​អធិ​ការ​ក៏តាំង​ឆាន់ ឯ​ក្មេង​ទាំង​២​នាក់​វា​អង្គុយ​គាល់​លោក​ឆាន់ វា​នឹក​ក្នុង​ចិត្ដ​វា​ថា លោក​គ្រូ​ប្រ​ហែល​ជា​ឆាន់​ត្រី​កន្រ្ដប់​នេះ តែ​មួយ​ចំហៀង ខាង​លើ ឯ​ចំណែក​ខាង​ក្រោម​សោត គង់​តែ​លោក​នឹង​ទុក​អោយ​យើង​កូន​សិស្ស​ពីរ​នាក់ ក្មេង​គិត​ដូច្នោះ​ហើយ វា​ក៏​ខ្សឹប​ប្រាប់​គ្នា​វា​អោយ​ដឹង​ជា​សញ្ញា​។
ឯ​លោក​ចៅ​អធិ​ការ លុះ​ឆាន់​បាយ​អស់​ត្រី​អាំង​១​ចំហៀង​ហើយ​ក៏​នៅ​ឆ្ងាញ់ ទើប​ប្រែ​ត្រលប់​ត្រី​កន្ត្រប់​ឆាន់​ខាង​ចំហៀង​ក្រោម​ទៀត​។ កូន​សិស្ស​ឃើញ​លោក​គ្រូ​ត្រលប់​ត្រី​អាំង​ឆាន់​ចំណែក​ខ្លួន​វា​ដូ​ច្នោះ អីលូវ​នេះ​ផែន​ដី​ប្រែ​ហើយ នៅ​ផង​ពុំ​បាន​ទេ​អាដែង​។
ក្នុង​ខណៈ​នោះ​មាន​ក្របី​ព្រៃ​១ វា​ក៏​បោល​ចូល​មក​នឹង​វ័ធ​។ កូន​សិស្ស​ទាំង​ពីរ​នាក់ បាន​ឃើញ​ក្របី​ព្រៃ​បោល​ដេញ​មក​ដូច្នោះ ទើប​វា​នាំ​គ្នា​រត់​ចោល​លោក​គ្រូ​ហើយ​ឡើង​ដើម​ឈើ​ត្រា​តែ​ដល់​ចុង ផុត​អន្ដ​រាយ​នឹង​ក្របី ឯ​លោក​ចៅអធិ​ការ​កំពុង​តែ​ឆាន់​ឆ្ងាញ់​ស្រាប់​តែ​ក្របី​មក​ជិត ក៏​ភិត​ភ័យ​តក់​ស្លុត​ក្រោក​ឡើង​នឹង​រត់ ហើយ​ស្រែក​ហៅ​កូន​សិស្ស​អោយ​ជួយ​ដោយ​រួស​រាន់​ណាស់​។
ឯ​កូន​ក្មេង​នៅ​លើ​ចុង​ឈើ វា​នាំ​គ្នា​ស្រែក​ទៅ​ថា​ ផែន​ដី​ប្រែ​ហើយ នរ​ណា​ឡើយ​នឹង​ទៅ​ជួយ ត្រី​កន្រ្ដប់​តូច​មួយ​ឆាន់​អស់​នៅ​សល់​តែ​ឆ្អឹង ចូរ​លោក​គ្រូ​ខំ​ប្រឹង​រត់​ទៅ​តែ​ឯង​តាម​យថា​កម្ម​រៀង​ខ្លួន​ចុះ យើង​មិន​ចុះ​ទៅ​ជួយ​ទេ​។ ឯលោក​នោះ​រត់​មិន​រួច​ពី​ក្របីៗ ក៏​វ័ធ​ដល់​នូវ​មរណ​កាល​កណ្ដាល​ព្រៃ​នោះ​ហោង​។ រឿង​និទាន​នេះ បាន​ជា​សេច​ក្ដី​ជា​គតិ​យ៉ាង​ណា​ចូរ​ថា​ទៅ​មើល​?​
កូន​សិស្ស​តប​ថា រឿង​និទាន​នេះ បាន​គតិ​ដូច​ពាក្យ​សុភា​សិត​ច្បាប់​ចាស់​ថា «បាន​ស្ករ​និង​ទឹក​ឃ្មុំ​ពួន​ក្នុង​ផ្ទះ​ស៊ី​ម្នាក់​ឯង​» បុគ្គល​ទាំង​ឡាយ​ក្នុង​លោក​នេះ សឹង​មាន​អាហារ​ជា​ថ្នាំ​កែ​រោគ​ឃ្លាន គឺ​គំលាន​នេះ​ជា​រោគ​ធំ​បំផុត បុគ្គល​ណា​ចង់​រស់​តែ​ឯង មិន​គិត​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ផង បុគ្គល​នោះ​ លុះ​មាន​ក្ដី​ភ័យ​ឯណា​មួយ​មក​ដល់​ខ្លួន​ហើយ នឹង​ស្រែក​រក​អោយ​គេ​ជួយ គេ​ក៏​ពុំ​មក​ជួយ​ឡើយ​ ​ហៅ​ថា​ពុំ​ដឹង​ប្រ​មាណ​ក្នុង​ការ​បរិភោគ​។ អ្នក​មាន​បញ្ញា​គួរ​ត្រិះ​រិះ​គិត​តទៅ​ទៀត​ចុះ។
ចប់តំរាគតិបរិភោគអាហារមិនគិតគេទី១១
តំរាប្រែផែនដីក្របីវ័ធស្លាប់ អញ្ជើញអ្នកស្ដាប់ កុំត្រាប់យកជាគតិ។


ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស 

No comments:

Post a Comment

Post Top Ad