គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ៦
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
មានសត្វលាឈ្មោលមួយជាសត្វចញ្ចឹម ជាពាហនៈរបស់សេដ្ឋី
លានោះបានឃើញសេដ្ឋីជានាយស្រលាញ់អោបរិត ប្រលែងលេង នឹងកូនឆ្កែជាប្រក្រតី
ទើបគិតថា អាកូនឆ្កែនេះ វាចេះធ្វើអ្វីលើសអញ បានជានាយគាត់ស្រលាញ់អោបរិត
ស្និតស្នាលនឹងវាដល់ម៉្លេះ បើដូច្នេះអញចាំមើលលោកនាយ បើគាត់មកជិតអញកាលណា
អញនឹងលោតទៅអោបគាត់ អោយគាត់អោបរិតអញ ប្រលែងលេងអោយដូចជាអាកូនឆ្កែនោះខ្លះ
គិតហើយលារង់ចាំមើលសេដ្ឋី លុះសេដ្ឋីដើរមកជិតខ្លួន បានអោកាសហើយ ក៏លោតជើងទាំងពីរទៅនឹងអោបសេដ្ឋីជានាយ។
អែសេដ្ឋីឃើញលាចំប្រាវមកដូច្នោះ គិតថាលាលោតមកនឹងធាក់ច្រំអាត្មា ទើបខឹងនឹងលា
ចាប់ដំបងវាយសំពងលានោះ ៥-៦ដំបង ហើយជេរថា ខ្មោចអាលាចង្រៃកាចខូចអ្វីម៉្លេះ
វាហ៊ានគិតនឹងធាក់ច្រំខាំអែងជាម្ដង អែលានោះត្រូវដំនំ ៥-៦ ដំបងដល់នូវក្ដីទុក្ខវេទនា
កើតទោមន្ស តូចចិត្ដអាណិតខ្លួន ព្រោះពុំសមក្ដីប្រាថ្នាអោយដូចជាកូនឆ្កែនោះអែង។
រឿងនេះបានគតិដូចបុគ្គល ឃើញនាយចៅហ្វាយ រឺ អ្នកធំលោកមានចិត្ដស្ម័គ្រលេងលចំអន់នឹងអ្នកអែណាមួយ
ហើយខ្លួនអែងលោកមិនដែលលេងលសោះឡើយ ហើយទៅនិយាយរឺប្រើអាការសិទ្ធដូចជាបុគ្គលដែលលោកធ្លាប់លេងនោះ
ប្រព្រឹត្ដទៅមិនបានដូចគេទេ តែប្រព្រឹត្ដហើយគង់ដល់ក្ដីបរាមុខនាកណ្ដាលជំនុំប្រជុំជន
ដូចយ៉ាងលាចង់ត្រាប់កូនឆ្កែនេះអែង គួរចូលចិត្ដហោង។ មួយទៀត ចុះគតិថា «គេមិនលេង
ខ្លួនទៅលេង គេមិនសួរ ខ្លួនទៅថ្លែង» ការអស់នេះ បានក្ដីហិនលក្ខណៈ ក្នុងលោកិយនេះប្រាកដដូចបទបាលីក្នុងគម្ពីរលោកនីតិថា។
អនវ្ហាយំ គមយន្ដោ
អបុប្ផា ពហុភាសកោ
អត្ដគុណំ បការសេន្ដោ
តិវិធំ ហីនលក្ខណំ។
ប្រែថា៖ គេមិនហៅចូលទៅ ទៅមិនគួរ គេមិនសួរឆ្លើយអែងលើសប្រមាណ ប្រកាសគុណនៃកាយដែលពុំមាន
បីនេះបានឈ្មោះហៅ ហីនលក្ខណ៍។
ចប់តំរាគតិធំត្រាប់តូចខូចខ្លួនទី
២៤
ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
No comments:
Post a Comment