គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ៦
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
មានចៅគង្វាលពពែម្នាក់ កៀងពពែទៅអោយស៊ីនៅព្រៃក្រៅ១
នាំសុនខស្រុក១ទៅផង លុះទៅដល់ដើមឈើធំមួយ មានម្លប់ត្រជាក់សប្បាយចៅគង្វាលពពែក៏ដោះអាវដោះមួក
ដាក់ពាក់នៅលើមែកឈើ ដាក់ឈើច្រត់ផ្អែកទៅលើប្រគាបឈើ១ ហើយដេកលេងរំហើយខ្យល់
អែឆ្កែស្រុកនោះក៏ដេកនៅខាងខ្លួន លុះត្រូវខ្យល់ត្រជាក់ ចៅនោះក៏ដេកលក់
ទាំងឆ្កែក៏ដេកលក់នៅក្រោមដើមឈើនោះអែង។
កាលនោះមានឆ្កែព្រៃ១ដើរមក ឃើញហ្វូងពពែច្រើន គិតចង់ចាប់ស៊ី
តែចូលទៅជិតហ្វូងពពែកាលណា ពួកពពែទាំងឡាយភិតភ័យផ្អើល នាំគ្នាបោលចូលទៅកាន់សំណាក់ឆ្កែស្រុក
និងម្ចាស់របស់វាអស់ទៅ ឆ្កែព្រៃរកអោកាសនឹងចាប់ពពែនោះពុំបាន។ ថ្ងៃមួយឆ្កែព្រៃគិតថា
អោពួកពពែអស់នេះ វាឃើញរូបអញកាលណា វាសឹងផ្អើលបោលទៅរកម្ចាស់វាអោយជួយរាល់ដង
អែត្រង់ម្ចាស់វាដើរមកជិតម្ដេចក៏មិនផ្អើល បើដូច្នេះចាំអញទៅលួចយកអាវមួក
និង ឈើច្រត់មកស្លៀកពាក់ធ្វើត្រាប់ អោយដូចម្ចាស់វាទើបវាមិនផ្អើល ជាអោកាសងាយចាប់ស៊ីបាន
ឆ្កែព្រៃគិតដូច្នោះហើយ ទើបដើរអមវាងចូលទៅមើលអាការនាយគង្វាលនោះ លុះឃើញនាយគង្វាល
និង ឆ្កែស្រុកដេកលក់ ក៏ចូលទៅលួចយកអាវ និង មួកមកពាក់ ហើយកាន់ឈើច្រត់ក្រោកដើរជើងពីរ
ធ្វើអាការដូចជាមនុស្សចូលទៅក្នុងហ្វូងពពែបាន។ អែពពែទាំងឡាយឃើញអាវមួកឈើច្រត់ដូច្នោះ
ក៏នឹកសំគាល់ថាជាម្ចាស់នៃខ្លួន ទើបមិនភិតភ័យភ្ញាក់ផ្អើលដូចកាលមុនៗ
នាំគ្នារកស៊ីស្មៅនូវស្លឹកឈើរៀងៗខ្លួនទៅ។
ឆ្កែព្រៃតាំងកៀងហ្វូងពពែនោះ អោយចូលទៅក្នុងព្រៃធំ
គិតថាម្ចាស់វានោះ កាលនឹងកៀង នឹងដេញតែងបញ្ចេញសព្ទថាហ៊ឿយៗ យ៉ាងនេះ បើដូច្នេះគួរអញបញ្ចេញស័ព្ទត្រាប់អោយដូចម្ចាស់វា
គិតហើយក៏ស្រែកដេញថា ហ៊ឿយៗដូច្នេះ អែសំលេងឆ្កែព្រៃដែលស្រែកនោះ មិនដូចសំលេងមនុស្ស
ព្រោះជាជាតិខុសគ្នា សត្វតិរច្ឆានត្រាប់សំលេងមនុស្សមិនដូច តែស្រែកឡើងក៏ចេញប្រចក្សជាសព្ទឆ្កែព្រៃធម្មតាទើបពពែទាំងឡាយកើតភិតភ័យផ្អើលបោល
ស្រែកកងរំពងជាកាលាហលឡើង។ អែនាយគង្វាលពពែនឹងឆ្កែស្រុក បានលឺសព្ទពពែផ្អើលស្រែកយំកង
ក៏ភ្ញាក់ចាកនិទ្រាក្រោកម្នីម្នា ទៅកាន់ហ្វូងពពែ បានយល់ឆ្កែព្រៃលួចយកអាវមួក
និងឈើច្រត់របស់ខ្លួនទៅប្រដាប់ខ្លួនវា ធ្វើអាការជាមនុស្សដូច្នោះ នាយគង្វាលពពែក៏បង្អៅឆ្កែស្រុកអោយដេញទៅខាំឆ្កែព្រៃ
ហើយជួយគ្នាវាយឆ្កែព្រៃនោះដួលចុះដល់នូវក្ដីមរណកាលកណ្ដាលព្រៃធំនោះហោង
នាយគង្វាលពពែក៏ដោះយកអាវ និង មួកអំពីសាកសពនៃឆ្កែព្រៃនោះមកវិញ ហើយក៏ដេញពពែវិលមកផ្ទះអាត្មាហោង។
រឿងនេះបានគតិដូចមនុស្សចង់សំដែងកាយអោយដូចគេអ្នកជាតិខ្ពស់
ទោះជាធ្វើយ៉ាងណាៗ ក៏គង់មិនដូចគេ គង់ចេញកិរិយាប្រក្រតីខ្លួន នោះមកខាងក្រៅអោយគេស្គាល់ជាតិខ្លួនបាន
ដូចយ៉ាងឆ្កែព្រៃលួចយកអាវយកមួកគេពាក់ ទាំងកាន់ឈើច្រត់ជាដំបង អាការខាងក្រៅនោះ
ធ្វើទៅបានដូចមនុស្សប្រាកដ តែសព្ទសំលេងខាងក្នុង ធ្វើទៅពុំដូចមនុស្ស ពួកពពែអាចស្គាល់ជាឆ្កែព្រៃទៅបាន។
បទនេះដូចពាក្យគតិបុរាណថា៖ «សំលេងប្រាប់ភាសាកិរិយាត្រាប់ត្រកូល» ដូចជាតិអ្នកបាសាក់ព្រះត្រពាំង
អ្នកសៀមរាប រឺ អ្នកប្រទះឡាងជាដើមមនុស្សពួកអស់នេះ ទោះស្លៀកពាក់តែងរូបកាយប្រដាប់ដូចអ្នកក្រុងយ៉ាងណា
ក៏ត្រាប់បាន តែបើហ៊ាននិយាយឡើងកាលណា សំលេងនោះប្រាប់អោយគេដឹងថា ខ្លួនជាអ្នកបាសាក់
ព្រះត្រពាំង សៀមរាប ស្រុកប្រទះឡាង មានអាងនឹងសំនៀងប្រាប់ភាសាខ្លួនស្រាប់។
មួយទៀត លោកអ្នកផ្សេងភាសាគ្នា ទោះជាចេះនិយាយបានយ៉ាងណាៗ
សំនៀងបែងនោះគង់ចេញអោយគេដឹងថាអ្នកនេះចិនឆៅ អ្នកនេះជាយួនជាសៀមជាដើមទៅបាន។
បទអស់នេះអ្នកប្រាជ្ញគួរពិចារណាទៅទៀតចុះ។
ចប់តំរាគតិអ្នកទាបត្រាប់ភាសាអ្នកខ្ពស់ទី២៥
ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
No comments:
Post a Comment