គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ៥
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
ឯស្មាន់បានលឺចចកបបួលដូច្នោះ
ក៏ទៅតាមចចក ចចកក៏នាំស្មាន់ទៅត្រង់ទីអន្ទាក់ព្រានព្រៃនោះអែង ស្មាន់សោតឆោតមិនដឹងកលមិត្ដ
គិតនឹងប្រទូស្ដអាត្មាដើរទៅៗ ជាន់ទៅលើអន្ទាក់ ៗក៏វាត់ព័ទ្ធជើងក្រោយនៃស្មាន់យួរឡើងស្មាន់ក៏ភិតភ័យតក្កមាស្រែកអោយចចកជួយ
ចចកធ្វើករិយាដូចជាភ្ញាក់ផ្អើលនឹងមនុស្សមកដល់ខ្លួន ស្ទុះរត់ទៅពួននៅក្នុងព្រៃស៊ុមទ្រុមសំងំទៅចាំមើលស្មាន់នោះ
នឹងបំរះននៀលកន្ដ្រោងទៅយ៉ាងណា បើស្មាន់អស់កំលាំងដួលចុះកាលណា នឹងចេញមកស៊ីស្មាន់នោះអែង។
ថ្លែងពីក្អែក
កាលបើពុំឃើញស្មាន់ទៅទីប្រក្រតីក៏ហើររកស្មាន់នោះ តាមដងព្រឹក្សព្រៃដរាបទៅដល់ជាយព្រៃ
ក៏បានឃើញស្មាន់ជាប់អន្ទាក់ព្រានព្រៃទើបហើរចុះទៅទំលើមែកឈើ ហើយនិយាយទៅថា
«ហៃសំលាញ់អើយ!
ហេតុអ្វីក៏បានជាមកប្រមាទការអោយជាប់អន្ទាក់មនុស្សយ៉ាងនេះ។ ស្មាន់តបថា
«ការអស់នេះគឺខ្លួនខ្ញុំឯងខុសពិតហើយ
ព្រោះអាចចកវាបញ្ឆោតអោយមករកស៊ីនៅទីនេះវានាំអោយអែងជាប់អន្ទាក់គេ ត្រង់ខ្លួនវាគេចរត់បាត់ពីទីនេះទៅមិនដឹងជាវាទៅអែណា
អើសំលាញ់ចូរអាណិតដោះខ្ញុំអោយរួចពីអន្ទាក់នេះម្ដងចុះ»។
អែក្អែកក៏ប្រាប់ឧបាយស្មាន់ថា
«បើនាយព្រានមកដល់កាលណា
ចូរអ្នកអែងក្លែងធ្វើជាស្លាប់ តាំងរូបអោយរឹង ប្រឹងអត់ដង្ហើម ធ្វើអោយនាយព្រានទុកចិត្ដថាស្លាប់មែន
បើនាយព្រានដោះអ្នកអែងកាលណា អ្នកចាំពាក្យខ្ញុំថាខ្វក បើលឺពាក្យខ្ញុំថាខ្វកកាលណា
ចូរអ្នកអែងខំស្ទុះបោលបោះផ្លោះរត់ចូលព្រៃទៅ អោយផុតអំពីដៃមនុស្សហោង» អែស្មាន់ក៏ទទួលពាក្យបង្គាប់នៃក្អែកសព្វគ្រប់ប្រការ។
លុះដល់ពេលនាយព្រានព្រៃរៀបខ្លួនហើយយាត្រាទៅមើលអន្ទាក់
ស្រាប់តែឃើញស្មាន់ដេកស្លាប់ក៏ចូលចិត្ដថាស្មាន់ដេកស្លាប់យូរហើយ ទើបប្រមាទដោះស្មាន់ចាកអន្ទាក់ដាក់ទៅម្ខាង
ហើយឈរឡើងមើលឆ្វេងស្ដាំ។ អែក្អែកឃើញនាយព្រានប្រមាទហើយ ក៏ស្រែកខ្វកសញ្ញាឡើងមួយរំពេច
ស្មាន់ក៏ស្ទុះឡើងបោលបោះផ្លោះរត់ចូលព្រៃទៅជាមួយនឹងក្អែកជាអ្នកនាំផ្លូវ
អែនាយព្រានព្រៃឃើញស្មាន់រស់បោលផ្លោះដូច្នោះ ក៏ស្ទុះចាប់លំពែងរត់ដេញដល់ទីមួយក៏ពួ
យលំពែងទៅត្រង់ព្រៃស៊ុមទ្រុម លំពែងនោះក៏ធ្លាក់ទៅត្រូវគល់កនៃចចក ដល់នូវក្ដីមរណកាលក្នុងព្រៃស៊ុមទ្រុមនោះអែង។
អែក្អែកក៏ហើរនាំស្មាន់ទៅកាន់លំនៅ ផុតអន្ដរាយនឹងព្រានយាយីហោង។ និទាននេះ
បានគតិយ៉ាងណា អោយថាទៅមើល?
កូនសិស្សតបថា
ចចកទ្រុស្ដមិត្ដ បង់ជីវិតខ្លួនអែងបានគតិធម៌ថា បុគ្គលសុចរិតអិតក្ដីប្រទូសរាយតបមនុស្សអែណាមួយហើយ។
មនុស្សនោះទៅប្រទូសរាយតបគេអិតទោសនឹងខ្លួន យ៉ាងដូចសត្វចចកទៅប្រទូសរាយតស្មាន់ជាមិត្ដ
អិតទោសយ៉ាងនេះលោកថាក្ដីទុក្ខទោសវិបត្ដិអពមង្គល នឹងធ្លាក់ដល់មនុស្សនោះអែង
ដូចចចកត្រូវលំពែងព្រានព្រៃនោះហោង។
ចប់តំរាជនទ្រុស្ដមិត្ដ១៥
ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
សូមអរព្រះគុណ និងអរគុណជាអណេក សម្រាប់ក្រុមការងារដែលបានរៀបរៀង និងចុះផ្សាយ អក្សរសិល្បិ៍ទាំងនេះឡើងវិញ។ ខ្ញុំរំភើបណាស់ព្រោះជា តម្រា ឬ គតិលោក ដែលខ្ញុំធ្លាប់បានអានតាំងពីនៅតូចៗ ដោយហេតុថា គ្រួសារខ្ញុំមានជីតាជាអ្នករៀន ទើបនៅសេសសល់សៀវភៅប៉ុន្មានក្បាល អោយខ្ញុំបានអាន ទើបខ្ញុំទទួលបានការអប់រំពីសៀវភៅទាំងនោះមកដល់សព្វថ្ងៃ។ ចង្រៃអី សៀវភៅទាំងអស់របស់ខ្ញុំវាបានបាត់ទៅ គ្មានសល់មួយសោះ តែខ្ញុំខំស្វែងរកក្នុងអ៊ីនធឺណេតទើបបានជួបនឹងទំព័រនេះ។ ខ្ញុំត្រេកអរណាស់ រកអ្វីបង្ហាញមិនបាន។ ខ្ញុំសូមថ្វាយប្រគេនពរ និងគោរពជូនពរដល់បណ្តាអ្នកដែលបានចងក្រងនិងរៀបរៀង អក្សរសិល្បិ៍ទាំងអស់ឡើងវិញនេះ អោយជួបប្រទះតែសំណាងល្អ អោយសក្តិសមនឹងគុណតំលៃដែលលោកអ្នកបានខិតខំធ្វើកន្លងមកនេះ។
ReplyDelete