គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ៤
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
ពណ៌នាសេចក្ដីឆោត និង និទានពីតាចាស់ម្នាក់
រឿងនិទានមនុស្សឆោតនេះ
នៅមានច្រើនណាស់ យើងពុំឈ្នះនឹងនាំមកពណ៌នាអោយអស់ គឺសំដែងទុកតែប៉ុណ្ណេះ
ល្មមជាបែបបានជាគតិលោកហើយ ចូរឯងចូលចិត្ដគិតទៅចុះ
សព្វតំរាឆោតទាំងប៉ុន្មានៗនេះ សឹងចុះក្នុងកិរិយាឥត សតិសម្បជញ្ញៈ១នេះឯង
បើមានសតិសម្បជញ្ញៈ យ៉ាងស្ដេចពានរបរមពោធិសត្វ កាលចៅក្រពើទៅដេកក្រាបលើ
ថ្មបញ្ឆោតអោយមហាពានរលោតទៅលើខ្លួន ដើម្បីនឹងចាប់យករូបពោធិសត្វ
ពោធិសត្វមិនឆោតតាមគំនិតខ្លួន ហើយពោធិសត្វបញ្ឆោតក្រពើនោះបានវិញ។ មួយទៀត
និទានមាន់ចែកែខ្លួនរួចអំពីសំពោចធ្វើអោយសំពោចភិតភ័យរត់ទៅវិញ រឿងអស់នេះគួរឯងចូលចិត្ដចុះ។
កូនសិស្សតបគ្រូវិញថា
សូមទានរឿងមនុស្សឆោតខ្លៅអស់នេះ សឹងមានតែក្នុងកាលយើងឥលូវនេះទេឬក្នុងកាលពុទ្ធប្បាទ
ដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ព្រះធរមាននៅឡើយនោះ
មានមនុស្សឆោតខ្លៅដូចយ៉ាងយើងឥលូវនេះដែរទាន។
គ្រូតបថា
ឯមនុស្សឆោតខ្លៅនេះ មិនមែនមានតែក្នុងកាលឥលូវនេះទេ
ទោះនៅក្នុងកាលពុទ្ធប្បាទនោះក៏មានមនុស្សឆោតខ្លៅដូច្នេះដែរ
ឯងមិនទាន់ចូលចិត្ដទេឬ? គឺកាលព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់បានត្រាស់នោះមានគ្រូធំ៦នាក់
មានគ្រូ ឈ្មោះបូរណកស្សបៈជាដើម ឯពួកគ្រូអស់នោះសឹងកាន់លទ្ធិផ្សេងៗ
មានប្រព្រឹត្ដកាយអាក្រាតជាដើម បាននាមហៅថា អចេលកៈបុគ្គល
ប្រតិបត្ដិផ្លូវអត្ដកិលមថានុយោគផ្សេងៗ
ទាំងមានមនុស្សទាំងឡាយចូលចិត្ដជឿរាប់អាន ប្រព្រឹត្ដ តាមជាងរយជាពាន់នាក់
ប្រតិបត្ដកាន់យកទុកជាសាសនាតៗមក នៅដរាបដល់ឥលូវនេះ។
មួយទៀត
មានមនុស្សពួកខ្លះប្រតិបត្ដិខាងផ្លូវព្រហ្មញ្ញសាសនា មានកាន់ពិធីបូជាយញ្ញ បូជាគ្រោះ
បង្កក់ប្រសិទ្ធីសែនពែជាដើម។ មនុស្សទាំងឡាយឯណា កើតនៅក្នុងសំណាក់គ្រូណា
ក៏កាន់លទ្ធិកាន់សាសនារបស់គ្រូនោះទាំងអស់ ដើម្បី នឹងមានសតិសម្បជញ្ញៈពិចារណា
មើលខុសត្រូវអោយសមហេតុសមផលនោះពុំមានឃើញតែមាតាបិតា
ក្នុងវង្សត្រកូលខ្លួនប្រតិបត្ដិយ៉ាងណាហើយ
ក៏ប្រតិបត្ដិទៅតាមវង្សត្រកូលយ៉ាងនោះឯង ទោះមានលោកអ្នកប្រាជ្ញណា
ទៅនិយាយដាស់តឿនបង្ហាញផ្លូវត្រង់ អោយលះបង់លទ្ធិនោះចោល ក៏មិនព្រមលះចោល
នៅប្រកាន់តំរាមាតាបិតាគ្រូបាអាចារ្យខ្លួនថា
តំរាបុរាណសុទ្ធសឹងតែត្រូវទាំងអស់។
មួយទៀត
មនុស្សឯណាកើតក្នុងកាលវិបត្ដិ គឺកើតក្នុងសុញ្ញក័ល្ប១
កើតក្នុងទេសវិបត្ដិ គឺប្រទេសនោះពុំមានសាសនាត្រឹមត្រូវ១
កើតក្នុងកុលវិបត្ដិ គឺកើតក្នុងវង្សត្រកូលមិច្ឆាទិដ្ឋិ
មានគោត្រត្រកូលព្រានព្រៃជាដើម១ មនុស្សនុ៎ះគង់ លុះនៅកាន់លទ្ធិខុស
លទ្ធិឆោតមិនលែង។ ឯងចូលចិត្ដចុះ
មនុស្សឆោតល្ងង់នេះមិនមានតែក្នុងកាលឥលូវនេះទេ
ទោះមនុស្សកើតមុនពុទ្ធប្បាទក្ដីកើតក្នុងរវាងព្រះពុទ្ធប្បាទនៅក្ដី
ឬកើតជាន់ក្រោយព្រះពុទ្ធុប្បាទក្ដី សឹងមានឆោតល្ងង់ តាមពួកៗដូចគ្នា។
មួយទៀត
ក្ដីឆោតនេះបើនិយាយដោយយ៉ាងល្អិតនោះ
សឹងមាននៅគ្រប់តួមនុស្សទាំងអស់ទួទៅ
វៀរតែលោកអ្នកបានលុះផ្លូវអរិយបុគ្គលទាំង
៩ចំពួកមានព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាប្រធាន
នោះទើបលោកលោតកន្លងផុតក្ដីឆោតនេះបាន ព្រោះលោកមានកែវឆ្លុះ
គឺលោកុត្ដរប្បញ្ញា មើលឃើញពន្លឺព្រះនិព្វានច្បាស់ហើយ
តែឯមនុស្សយើងបថុជ្ជននៅធ្ងន់ដោយ រាគៈ ទោសៈ មោហៈ លោភៈ ជាដើមនេះ
សឹងធ្លាក់ទៅក្នុងក្ដីឆោតឯណានីមួយមិនលែងឡើយព្រោះក្ដីឆោតនេះ
កើតដោយអារម្មណ៍លោកិយផ្សេងៗ
ដូចបុគ្គលប្រុសស្រីខ្លះវង្វេងទៅដោយកិលេសកាមរោលរាលយ៉ាងខ្លាំង
មិនទទួលញ៉មខ្លួនថាចាស់ជរា នៅសំគាល់ខ្លួនថា កំលោះ ជាក្រមុំ
តាំងស្វែងរកផ្លូវកាមតាមបបោសអង្អែលរូប សំលេង ក្លិន រស សម្ផស្ស ជារបស់កាមគុណ
កើតត្រេកត្រអាល ប្រាសចាកក្ដីអៀនខ្មាស មិនដឹងខ្លួនថាចាស់ជរា
ចចេសលើសសង្ខារ។ ដូចនិទានតាចាស់ម្នាក់ឈ្មោះតាអ៊ុមយោគី
នៅស្រុកព្រះតំបង តាយោគីនោះឯងវង្វេងស្រលាញ់ក្មេងក្រមុំ
គ្រាកាលណោះមានមេស្រីអ្នកលេងវាដឹងថា តាអ៊ុមយោគីចង់ស៊ីផ្លែទន្លាប់ស្រស់
ទើបវាយកផ្លែទន្លាប់ស្រស់របស់វា ទៅ ប្រលោមអោយតាអ៊ុមអង្អែលលេងខ្លះ
ដើម្បីយកមាសប្រាក់ទ្រព្យធនរបស់តាអ៊ុម
តាអ៊ុមតាំងតែឆោតវង្វេងយកទ្រព្យធនរបស់ខ្លួនលើកអោយទៅមេអ្នកលេងទាល់តែអស់
ដោយហោចទៅតែសំពត់ស ឬគ្រឿងថង់យាម កន្ទេលខ្នើយដែលបានមកអំពីកិច្ច
ដែលខ្លួនទៅធ្វើយោគីដុតខ្មោចអោយគេនោះ ក៏បានដៃមេអ្នកលេងទាំងអស់
ទាល់តែតាអ៊ុមធ្លាក់ខ្លួនជាអ្នកក្រ។
រឿងមនុស្សចាស់ជរា
លុះផ្លូវកាមរាគរោលខ្លាំងហើយ សឹងជាផ្លូវអោយមេស្រីអ្នកលេងដើរចូលមកបញ្ឆោតបានទាំងអស់
សឹងលុះក្ដីបរាមុខក្នុងលោកយើងនេះ
ដូចបទបាលីមានក្នុងគម្ពីរលោកនិតិថា
ចាស់ចើកបានជួននួនក្រមុំ
ដោះក្បំពកប៉ុនផ្លែទន្លាប់ សែនស្រលាញ់ពេញចិត្ដប្រព្រិត្ដិជាប់
របស់ក៏ផ្គាប់វាទាំងអស់។ វាអើយកាលណានឹងអោយភ្លាម ស៊ូព្យាយាមអង្អែលទន្លាប់ស្រស់ ស៊ីពុំបានក៏ស៊ូហិតតែរស
ការទាំងអស់ជាហេតុអន្ដរ ធាន។
ចប់ខាងសេចក្ដីឆោតមនុស្សប្រុសដោយសង្ខេប។
ឯខាងមនុស្សស្រីចាស់ចើកវិញនោះ
បានដូចរឿងយាយចាស់ម្នាក់ឈ្មោះ សំ នៅស្រុកព្រះតំបងយាយនោះអាយុ ៧០ប្លាយរូបជរា
គឺធ្មេញបាក់អស់ សក់ស្កូវ ខ្នងកោង ដើរកាន់ឈើច្រត់។
កាលនោះមានបុរសម្នាក់ឈ្មោះចៅមៅ ទៅសុំយាយ សំ ជាម្ដាយធម៌
យាយសំក៏ស្រលាញ់ចៅមៅជាកូនធម៌ លុះនៅយូរមក យាយសំកើតភ្លើងកាមរាគរោលខ្លាំង
តាំងស្រលាញ់ចៅមៅដាយការផ្លូវលោកិយ ស៊ូផ្គាប់ផ្គុនចៅមៅ សំដែងមាយាស្រ្ដី
ញ៉ាំងចៅមៅអោយត្រេកក្នុងការលោកិយផ្សេងៗ ឯចៅមៅដឹងខ្លួនក៏រត់ចោលយាយសំៗ
ក៏ស៊ូដើរតាមរកចៅមៅ ដូចនិទានរឿងនាងមេរីដើរតាមរកព្រះនាគសែននោះឯង។
ឯកាមរាគ១នេះមែន បើមាននៅលើរូបយាយចាស់ឯណាហើយ ក៏អាចធ្វើអោយយាយ
ចាស់នោះវង្វេងបាត់ក្ដីអៀនខ្មាសកូនចៅខ្លួននឹងអ្នកដ៏ទៃនានា
អាចកាត់ក្ដីស្រលាញ់កូនចៅបាន ហើយទទួលពាក្យបញ្ជោរអ្នកដទៃ
គឺគាប់ចិត្ដនឹងពាក្យហៅនាងឬអ្នក បើនរណាហៅយាយយ៉ាងនេះពុំគាប់ចិត្ដឡើយ
មួយទៀតបើសក់ក្បាលស្កូវ ក៏កែរកក្រមួន
ឬប្រេងលាយខ្មុកអោយបានសក់ខ្មៅមួយគ្រាៗ ឬរួចដល់ខ្នងកោង
ក៏ខំដើរអើតដើរងើត ចោលឈើច្រត់មិនចាំកាន់ក៏បាន មួយទៀត
កាមរាគនេះមានកំលាំងអាចកាត់កូនចៅក៏បាន អាចហ៊ានសំលាប់កូនចៅខ្លួនបាន
ដូចនិទានយាយព្រាហ្មណីជាមាតានៃពោធិសត្វនោះឯង រឿងនោះមានសេចក្ដីថា៖
ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
No comments:
Post a Comment