គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ៦
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
និទាននេះមានក្នុងក្បួនបារាំងសេស មានសត្វសំពោច១ ចូលទៅក្នុងជង្រុកស្រូវគេ
បានស៊ីស្រូវដរាបដល់សរីរៈធាត់ធំ។ ថ្ងៃមួយអ្នកម្ចាស់ជង្រុក ដើរមកត្រង់ទីជង្រុកនោះ
ដោយមានកិច្ចនឹងទៅស្រែ អែសំពោចនៅក្នុងជង្រុកបានលឺសព្ទសន្ធឹកជើងមនុស្សដើរមកដូច្នោះ
ក៏គិតភ័ យតក់ស្លុតស្ទុះរត់មកត្រង់បង្អួច ដើម្បីនឹងចេញតាមចន្លោះមេចំរឹង
តែចេញពុំរួចឡើយ ទើបពោលឡើងថា កាលអញចូលមក ក៏ចូលតាមចន្លោះមេចំរឹងនេះអែង
អែចំរឹងនេះសោត ក៏នៅជាប្រក្រតី ចុះហេតុអ្វីបានជាចេញទៅពុំរួចដូច្នេះ។
គ្រាកាលនោះមានកន្ដុរមួយវារមកខាងមេចំរឹង បានលឺសំពោចនោះពោលពាក្យដូច្នោះ
ក៏ឆ្លើយទៅថា មេចំរឹងនេះនៅដដែលដូចមុនទេ ប៉ុន្ដែគ្រាកាលបងអែងចូលមកនោះគឺរូប
បងស្គមតូចទើបចូលមកបាន លុះបងអែងមកនៅក្នុងជង្រុកនេះ បានបរិភោគស្រូវឆ្អែតស្កប់ស្កល់
អត្ដភាពបងអែង កើតធាត់ធំឡើងលើសមុន ហេតុនេះបានជាចេញទៅពុំរួច នែបងសំពោច
បើបងអែងចង់ចេញអោយរួចទៅវិញនោះ មានតែបងអែង កុំស៊ីស្រូវតទៅទៀត ស៊ូអត់ត្រាតែអត្ដភាពស្គមតូចដូចកាលមុននោះ
ទើបបងអែងអាចចេញទៅរួចបាន។ សំពោចបានស្ដាប់ពាក្យកន្ដុរ ថ្លែងដូច្នោះ ក៏ចូលចិត្ដបាន
ទើបអត់អាហារពីថ្ងៃនោះមក ទាស់តែស្គមតូចដូចមុនទើបចេញអំពីជង្រុកនោះទៅបាន។
រឿងនេះ បានគតិដល់បុគ្គលអ្នកចូលធ្វើរាជការបានទទួលទានបៀវត្ស
ប្រាក់ខែកើតមានសម្បត្ដិបរិបូណ៍ ហើយចង់លែងធ្វើរាជការវិញនោះ មានតែលែងទទួលប្រាក់ខែបង់
ទើបអាចចេញចាកនាទីនៃរាជការទៅបាន មួយទៀតបុគ្គលចង់ចេញទៅបួសជាភិក្ខុ
សាមណេរសោតនោះ មានតែលះសម្បត្ដិទ្រព្យចោលបង់ ស៊ូអត់កុំបរិភោគបញ្ចកាមគុណនោះទើបចេញទៅបួសជាភិក្ខុ
សាមណេរបាន។ បទអស់នេះអ្នកប្រាជ្ញគប្បីពិចារណាទៅទៀតចុះ។
ចប់តំរាគតិរើខ្លួនចេញចាកទុក្ខទី៣១
ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
No comments:
Post a Comment