គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ៥
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
និទាននេះមានដំណាលក្នុងក្បួនបារាំងសែស មានសត្វរាជសីហ៍១
ចុះទៅផឹកទឹស្រះ កាលនោះមានកង្កែប១ នៅក្នុងស្រះបានឃើញរាជសីហ៍ចុះមកផឹកទឹកដូច្នោះក៏ស្រែកកំហែងទៅថា
«វ៉ីយរាជសីហ៍
ហេតុអ្វីចៅមកលួចផឹកទឹកយើង ចៅសុំនរណាហៈ ស្រះនេះជាស្រះរបស់យើង គួរតែគំនាប់យើងជាម្ចាស់ស្រះខ្លះអេះ
នេះអែងព្រហើនកោងមកផឹកមិនសុំយើងជាម្ចាស់ឡើយ»។ អែរាជសីហ៍លឺកង្កែបពោលមកដូច្នោះ
ក៏ទោសោខ្លាំង ទើបតបទៅវិញថា «វ៉ីយអាកង្កែបតូចច្រមក់ ស្រះនេះម៉ែឳអាអែងចែកមករឺទើបបានអាអែងមកពោលថាខ្លួនជាម្ចាស់ស្រះ
ស្រះនេះហៅជាតិស្រះ គឺស្រះកើតអែងតាំងពីព្រេងមក ជាស្រះសំរាប់ពួកសត្វចតុប្បាទទ្វេបាទនិងមនុស្សទាំងឡាយ
គេតែងអាស្រ័យ នេះហេតុអ្វីអាអែងមកពោលកំហែងអញ ថាអញមិនគំនាប់សុំអាអែងនោះ
អញចាំបាច់សុំទានអាអែងធ្វើអ្វី អាអែងជាម្ចាស់កាលណា នែអាកង្កែបអែបនៅគុម្ពផ្កា
អាមិនស្គាល់រិទ្ធិចេស្ដាអញជាស្ដេចលើក្បាលអាអែងទេរឺ?។
កង្កែបតបថា «វ៉ីយរាជសីហ៍ អែងអួតថាខ្លួនជាស្ដេចៗមែនហើយ
តែជាស្ដេចលើសត្វចតុប្បាទខាងជើងគោក អែអញនេះសោត ក៏ជាស្ដេចលើសត្វខាងជើងទឹក
រិទ្ធចេស្ដាអាអែងក៏មិនលើសលែងគ្នា អញក៏ពុំកោតក្រែងរិទ្ធអំណាចអាអែងប៉ុន្មាន
រឺអាអាងរិទ្ធសំរែកស្រែកអោយសត្វទាំងឡាយ លឺបែកត្រជៀកស្លាប់នោះ ត្រង់សត្វទាំងឡាយវាឆោតនាំគ្នាកោតខ្លាចសំរែករាជសីហ៍ទូទៅ
ត្រង់រូបអញ១នេះ មិនឆោតមិនទៅកោតខ្លាចសំរែកអានោះទេ អាចង់ស្រែកយ៉ាងណាក៏អញមិនព្រឺ។
អែរាជសីបានលឺកង្កែបពោលពាក្យអិតក្រែងដូច្នោះ ក៏គិតថាអញនឹងបញ្ចេញនូវសំរែកអោយអាសត្វកង្កែបនេះវាស្លាប់ក្នុងកាលអីលូវនេះអែង
គិតហើយរាជសីហ៍ក៏ស្រែកដោយរិទ្ធិយ៉ាងខ្លាំងឡើង។ អែកង្កែបកាលរាជសីហ៍ស្រែកនោះ
វាក៏លោតចាកស្លឹកឈូកមុជចុះទៅក្នុងទឹក លុះសំរែករាជសីហ៍ស្ងប់បាត់ហើយ វាក៏ងើបឡើងទំលើស្លឹកឈូកវិញ
ហើយពោលឡកទៅថា «
វ៉ីអារាជសីហ៍អែងស្រែកអំបាញ់មិញនេះ លឺមិនស្មើនឹងផោមអញផង
ចូរអែងស្រែកម្ដងទៀតទៅមើល»។
អែរាជសីហ៍ទោសោខ្លាំង ក៏តាំងស្រែកឡើងលើសមុន ដើម្បីអោយកង្កែបស្លាប់
អែកង្កែបក៏មុជចុះទៅក្នុងទឹកទៀ ត លុះស្ងប់ស័ព្ទរាជសីហ៍កាលណា វាក៏ងើបឡើងទំលើស្លឹកឈូកហើយ
រាំឡកចំអកអោយរាជសីហ៍ដោយប្រការផ្សេងៗ។ អែរាជសីហ៍ក៏រឹងរឹតតែខឹងខ្លាំង
តាំងប្រឹងស្រែកខ្លាំងឡើងទាល់តែប្រេះបែកបំពង់កដួលចុះដល់ក្ដីមរណកាលក្នុងកាលនោះហោង។
អែកង្កែបឃើញរាជសីហ៍ស្លាប់ដូច្នោះ ក៏ត្រេកអរដោយសមសេចក្ដីប្រាថ្នារបស់ខ្លួន។
រឿងនេះ បានគតិបុគ្គលទោសាក្រោធមិនគិតអាងឥទ្ធិរិទ្ធិ
អិតប្រាជ្ញាមិនពិចារណាអោយយល់ហេតុនឹងអន្ដរាយខ្លួនទៅ ខាងមុខ គិតតែថាខ្លួនអែងធំ
អែងមានអំណាច កើតមាក់ងាយមើលងាយអ្នកតូច វិនាសខ្លួនដូចសត្វរាជសីហ៍នោះហោង។
ចប់តំរាទោសោអិតសតិសម្បជញ្ញៈទី២១
ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
No comments:
Post a Comment