គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ៧
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
មាននាយដង្ខៅម្នាក់ ទៅជួញបានចំណេញមក មានសេចក្ដីសប្បាយចិត្ដ
គិតនឹងលៀងអស់បណ្ដាមហាជន ជាញាតិមិត្ដក្នុងលំនៅនៃអាត្មា ទើបប្រើបោយអោយទៅផ្សារទិញម្ហូបចំណីហើយផ្ដាំថា
«ចូរចៅអែងទិញត្រីទិញសាច់រើសរកតែល្អៗ
យកមកអោយយើងធ្វើម្ហូបលៀងពួកញាតិមិត្ដដែលនៅជិតនេះអោយសប្បាយម្ដង»។
អែចៅបោយក៏ទទួលពាក្យនាយ យកប្រាក់អំពីនាយស្ពាយត្រកដើរទៅផ្សារធំ
លុះទៅដល់ផ្សារ ចៅបោយគិតថា នាយអញគាត់ផ្ដាំថាអោយទិញយកតែសាច់យ៉ាងល្អៗ
បើដូច្នេះគួរអញទិញសាច់អណ្ដាតសត្វចុះ សាច់អណ្ដាតនោះល្អហើយ គិតហើយចៅបោយទិញសុទ្ធតែអណ្ដាតសត្វទាំងឡាយ
មានអណ្ដាតគោជាដើម បានហើយក៏ដោតជាត្រណោតយួរមកដល់ផ្ទះ ជូននាយដង្ខៅនោះ។
នាយដង្ខៅយល់អណ្ដាតសត្វដូច្នោះហើយ ក៏ស្ដីបន្ទោសទៅថា «យើងអោយទៅទិញយកសាច់ល្អៗ
ចុះហេតុអ្វីចៅទិញយកតែអណ្ដាតគោ អណ្ដាតជ្រូក អណ្ដាតពពែដូច្នោះ នេះហើយរឺជាសាច់ល្អ?។ ចៅបោយក៏អធិប្បាយថា
«សាច់អណ្ដាតនេះហើយលោកនាយ
ដែលជាសាច់ល្អលើសសាច់ទាំងពួង បានជាខ្ញុំបាទថាល្អនោះព្រោះខ្ញុំបាទយល់ថា
លោកអ្នកបានយសបានសក្ដិ បានមាស បានប្រាក់ បានខ្ញុំកំដរ បានជាមេបាគេក្នុងលោកនេះ
សឹងអាស្រ័យបានដោយអណ្ដាតក្រលៀសពោលឡើង ហេតុនេះ ទើបលោកសន្មតថាអណ្ដាតនេះជាសាច់ល្អលើសលែងសាច់នានា
បានជាខ្ញុំបាទទិញយកមកនេះ» នាយដង្ខៅបានលឺចៅបោយឆ្លើយតបដោយវោហារដូច្នោះ
ក៏ទាល់សេចក្ដីមិនអាចថាអ្វីតទៅទៀតឡើយ បានក្ដីខ្មាសនឹងពាក្យចៅបោយនោះ
លុះដល់ព្រឹកឡើង ក៏បើកប្រាក់អោយចៅបោយទៅទិញសាច់ម្ដងទៀត បានផ្ដាំថា ចូរទៅទិញសាច់អាក្រក់ៗមកចុះ
យើងនឹងធ្វើម្ហូបលៀងភ្ញៀវ។
ចៅបោយទទួលប្រាក់ទទួកពាក្យហើយ ក៏ទៅផ្សារ ដល់ហើយក៏ទិញអណ្ដាតសត្វដូចកាលមុន
បានហើយក៏នាំយកមកជូននាយដង្ខៅៗ យល់អណ្ដាតសត្វដូចមុនដូច្នោះ ក៏ស្ដីបន្ទោសថា
ពីម្សិលមិញយើងអោយទៅទិញសាច់ល្អៗ ចៅអែងទិញយកអណ្ដាតសត្វមក ហើយពោលថាអណ្ដាតនេះហើយ
ជាសាច់ល្អលើសលែងសាច់អែទៀតៗ ឥលូវថ្ងៃនេះ យើងផ្ដាំថាអោយ ទិញសាច់អាក្រក់ៗ
ហេតុអ្វីក៏ចៅទិញអណ្ដាតសត្វដែលចៅអួតថា ជាសាច់ល្អនោះមកទៀត។
ចៅបោយក៏ឆ្លើយកែសំនួនថា «សាច់អណ្ដាតនេះហើយលោកនាយ
ដែលជាសាច់អាក្រក់លើសលែងសាច់អែទៀតៗ បានជាខ្ញុំបាទថាអាក្រក់នោះ ព្រោះអណ្ដាតនេះអែង
វាក្រលៀវក្រលៀសពោលបង្កាច់បង្កិនគេ ត្មះតិះដៀលជេរប្រទេច ផ្ដាសា ស្ដីមុសា
កុហក បញ្ឆុកបញ្ឆោត ញុះញង់ស៊កសៀត បំបែកបំបាក់គេទៅផ្សេងៗ ហេតុនេះអែងទើបលោកសន្មតថា
អណ្ដាតនេះជាសាច់អាក្រក់លើសលែងសាច់នានា ក្នុងលោកិយនេះ បានជាខ្ញុំបាទទិញមកតាមប្រសាសន៍ដែលលោកនាយផ្ដាំថា
អោយទិញសាច់អាក្រក់នោះអែង។ នាយដង្ខៅ បានស្ដាប់ពាក្យចៅបោយពោលដូច្នោះក៏ទាល់សេចក្ដី
ពុំអាចថាអ្វី ទៅទៀតបាន ដោយអាត្មាចាប់ប្រាជ្ញាចៅបោយដោយប្រការដូច្នេះហោង។
រឿងនេះបានគតិដល់បុគ្គលដែលធ្វើជានាយចៅហ្វាយ រឺ ជាគ្រូអាចារ្យមេបាគេ
កាលនឹងប្រើបាវប្រើសិស្សអោយទៅយកអ្វីៗ គប្បីបញ្ជាក់ពាក្យបណ្ដាំអោយអ្នកបំរើនោះស្ដាប់ចូលចិត្ដសេចក្ដីអោយបានច្បាស់
ទើបការនោះមិនប្រែខ្វែងទៅ បាន។ មួយទៀត ជាតិអ្នកតូចនឹងទទួលពាក្យបណ្ដាំអ្នកធំនោះ
ច្រើនតែរហ័សរហួន ស្ដាប់មិនទាន់ជាក់ប្រញាប់តែមឹតរត់ ទៅ មិនដឹងជារកអ្វីហៅនរណាអោយទៅ
ម៉្លោះហើយប្រមាណយកផ្ដេសផ្ដាសទៅ មិនត្រូវនឹងពាក្យបណ្ដាំលោក ដូចយ៉ាងកូនសិស្ស
លោកគ្រូវមហាវិមលធម្ម ឈ្មោះចៅឡុង លោកគ្រូប្រើអោយសួររកចិត្រមូលភ្លើង នឹងលោកអាចារ្យអួង
ចៅឡុងស្ដាប់មិនច្បាស់ ក៏រត់ទៅដល់ផ្ទះម៉ាស៊ីនទឹកកក រកមើលក្រែងភ្លើងឆេះផ្ទះ
លុះពុំឃើញមានអ្វី ក៏វិលមកទូលលោកវិញថា ភ្លើងម៉ាស៊ីនទឹកកកមិនមានឆេះផ្ទះគេទេ។
លោកគ្រូបានលឺដូច្នោះ ក៏ថា អញអោយសួរលោកអាចារ្យអួង
ជាលោកមានចិត្រមូលភ្លើងរឺទេ បើលោកមានអោយសុំលោកមន្ដិចមក នឹងធ្វើថ្នាំ
ចុះហេតុអ្វីក៏ចៅទៅដល់ផ្ទះម៉ាស៊ីនទឹកក ហើយថាភ្លើងឆេះផ្ទះ អាណាគេប្រើអែងអោយទៅមើលភ្លើងឆេះផ្ទះនោះ
ចៅអែងជាមនុស្សស្ដាប់ការមិនជាក់ មិនសួរសព្ទអោយចូលចិត្ដសិន លោកព្រះមហាវិមលធម្មក៏
បន្ទោសចៅនោះដោយប្រការផ្សេងៗហោង។
មានរឿងចៅម្នាក់ទៀត ឈ្មោះសោម ចៅនោះជាកូនសិស្សលោកសម្ដេចព្រះសុគន្ធាធិបតី
ថ្ងៃមួយមានពួកទាយកអ្នកមុខអ្នការ គេមកថ្វាយទានដល់លោក ៗប្រើចៅនោះថា
«ចូរទៅយកពានមួយមកដើម្បីនឹងដាក់ស្លាបារី
ចែកពួកទាយកអាស្រ័យ»។
អែចៅនោះស្ដាប់សព្ទមិនច្បាស់ ក៏ផ្ដាសចេញទៅលីពាងទឹកមួយចូលមកនាកណ្ដាលជំនុំប្រជុំជនធ្ងន់ណាស់
ក៏ទូលថា «សូមមេត្ដាប្រោសអោយដាក់ត្រង់ណាពាងនេះ»។ អែមហាជនទាំងឡាយមានលោកសម្ដេចព្រះសុគន្ធាធិបតីជា
ប្រធានក៏សើចរំពងឡើងថា ចៅនេះជាមនុស្សរហ័សរហួសជ្រួសសេចក្ដី គេប្រើអោយយកពាន
ពុំមានសបសួរអោយ ជាក់ច្បាស់ផ្ដាសទៅយកអែពាងទឹកមកវិញ បានក្ដីអៀនខ្មាសនាកណ្ដាលជំនុំហោង។
មួយទៀត លោកអ្នកធំប្រើថ្លែងសព្ទ មិនអស់ចុងអស់ដើម ពាក្យសព្ទនោះជួនស្របគ្នា
អ្នកបំរើស្ដាប់បានហើយ តែចង់បង្កាច់អោយខុសវិញក៏បាន នឹងបន្ទាសអ្នកបំរើវិញពុំបាន
ដូចនិទានចៅវាយគងមានទំនងសព្ទស្របគ្នានោះអែង នឹងសំដែងអោយចូលចិត្ដរឿងច្រលំសព្ទនោះ
ថា៖ (នៅមានត)
ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
No comments:
Post a Comment