គតិលោក ភាគ៧: រឿង៖ ស្វារពិសលិង្គ និង មហាអីសី - Khmer-Reading

Khmer-Reading

បណ្ដុំនៃចំនេះដឹង និងគំនិត

Post Top Ad

Sunday, March 25, 2018

គតិលោក ភាគ៧: រឿង៖ ស្វារពិសលិង្គ និង មហាអីសី


គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
រឿងស្វារពិសលិង្គ និង មហាអីសី

មាន​សត្វ​ពានរ​មួយ អាស្រ័យ​នៅ​ខាង​បណ្ណា​សាលា​អា​ស្រម​នៃ​មហា​រិស្សី​បរម​ពោធិ​សត្វ ស្វា​នោះ​ជា​សត្វ​លេះ​លោះ រពិស​ក្នុង​ការ​សេព​កាម តែ​ឃើញ​ព្រះ​អិសី​លោក​តាំង​សមាធិ​គង់​ស្ងៀម​កាល​ណា​វា​តែង​លោត​ទៅ​រក ហើយ​យក​អង្គ​ជាតិ​ដាក់​ក្នុង​រន្ធ​ត្រចៀក រន្ធ​ច្រមុះ​នៃ​ព្រះ​បរម​ពោធិ​សត្វ ធ្វើ​អាការ​លោ​កិយ​ទៅ​តាម​ភាព​​ពាល​ផ្សេង​ៗ​។

អែ​បរម​ពោធិ​សត្វ បាន​យល់​ស្វា​ធ្វើ​អាការ​ដូច្នាះ​ព្រះ​អង្គ​នឹង​បាន​ប្រហារ​ទះ​ទាត់​ស្វា​នោះ​ចេញ ក៏​អិត​អង្គឺ​មាន ព្រោះ​ព្រះ​ទ័យ​តាំង​នៅ​ក្នុង​សមាធិ​ចំរើន​ឈា​ន​សមា​ធិ​គុណ អែ​កិរិយា​ពានរ​បៀត​បៀន​ធ្វើ​នូវ​អសទ្ធម្ម​ជា​ផ្លូវ​មេ​ថុន នឹង​​សោត​ទ្វារ​ឃាន​ទ្វារ នៃ​ព្រះ​មហា​អិសី​បរម​ពោ​ធិ​សត្វ​នោះ​តែ​រឿយ​ៗ​រៀង​ៗ​មក​។ លុះ​យូរ​មក មាន​កាល​ថ្ងៃ​មួយ​ចៅ​ពានរ​ចេញ​ទៅ​ស្វែង​រក​អាហារ​នឹង​បរិ​ភោគ បាន​ទៅ​ឃើញ​អណ្ដើក​ខ្មៅ​១ ហា​មាត់​ដេក​លក់​នៅ​ក្នុង​ទី​​១ ពានរ​ជា​សត្វ​រពិស​ ក៏​ចូល​ទៅ​ហើយ​ដាក់​អង្គ​ជាតិ​ខ្លួន​ទៅ​ក្នុង​មាត់​អណ្ដើក​ ធ្វើ​អស​ទ្ធម្ម​ដោយ​ទ្វារ​មាត់​អណ្ដើក​នោះ​អែង​។

អែ​អណ្ដើក​នោះ លុះ​ភ្ញាក់​ដឹង​ខ្លួន​ហើយ ក៏​ខាំ​សង្កត់​អង្គ​ជាតិ​ស្វា​នោះ ខ្ជាប់​ពុំ​លែង​ឡើយ អែ​ពាន​រ​ក៏​ឈឺ​ពើត​ឡើង តាំង​បើក​មាត់​អណ្ដើក​អោយ​ហា​ក៏​បើក​ពុំ​បាន អណ្ដើក​រិត​តែ​ខាំ​សង្កត់​ចុះ ពារ​និយាយ​អង្វរ​លួង​លោម​អោយ​អណ្ដើក​លែង​ដូច​ម្ដេច​ៗ អណ្ដើក​ក៏​ពុំ​លែង​ឡើយ​ ចៅ​ពានរ​បាន​ក្ដី​ទុ​ក្ខវេទ​នាពន់​ពេក​ណាស់​ ទើប​គិត​ថា ក្ដី​ទុក្ខ​អញ​ម្ដង​នេះ ជា​ទុក្ខ​ធំ​បំផុត នឹង រក​លោក​អ្នក​អែ​ណា ជា​ពេទ្យ​ជួយ​បន្ទោ​បង់​រោគ​នេះ​យល់​ពុំ​មាន មាន​តែ​ព្រះ​ឥសី​សីលា​ទើប​អាច​ជួយ​កែ​រោគ​នេះ​បាន គិត​ហើយ​ចៅ​ពានរ​អោន​កាយ​​ទ្រ​អណ្ដើក​ដោយ​ដៃ​ទាំង​ពីរ​ ដើរ​អោន​ៗ​កំប្រោន​ប្រាណ​ចូល​ទៅ​កាន់​ទី​ឋាន​នៃ​ព្រះ​បរម​ពោធិ​សត្វ ៗ​បែរ​ទៅ​យល់​ពានរ​ទ្រ​អណ្ដើក​មក​ដូច្នោះ​ ក៏​ជ្រាប​ហេតុ​នោះ​មួយ​រំពេច​ថា អា​ស្វា​នេះ​វា​ជា​សត្វ​រពិស​ ធ្លាប់​មក​បៀត​បៀន​អញ​តែ​រឿយ​ៗ ឥលូវ​ទៅ​ត្រូវ​លើ​មាត់​អណ្ដើក​ ៗ​កាល​ណា​នឹង​អត់​បាន​ដូច​អញ គង់​វា​ខាំ​ផ្ចាល​យ៉ាង​នេះ​មិន​លែង​ គិត​ហើយ​ព្រះ​ឥសី​ក៏​ត្រាស់​សួរ​ចំអក​ទៅ​កាន់​ស្វា​នោះ​ថា ហៃ​ចៅ​ក្របី​អើយ​ ថ្ងៃ​នេះ​ចៅ​ទៅ​ស្វែង​អាហារ​ភោក្ដា​ ចៅ​បាន​ផ្លែ​ខ្នុរ រឺ​ផ្លែ​ធូរេន​យក​មក​ប្រគេន​អាត្មា​ចៅ​ក្របិ​?​

អែ​ពាន​រឈឺ​នឹង​អណ្ដើក​វា​មឺត​ខាំ​ខ្លាំង​ណាស់​ក៏​ធ្វើ​មុខ​ជូរ​ខំ​ទូល​ទៅ​ថា ប​ពិត្រ​លោក​ព្រះ​​តាបស​មាន​ធម៌​សប្បុ​រស​ប្រសើ​រ អើយ​ខ្ញុំ​ព្រះ​ករុណា​នេះ​បាន​នូវ​ក្ដី​ទុក្ខ​វេ​ទនា កើត​អំពី​អណ្ដើក​វា​ខាំ​ពូជ​ឈឺ​ស្ទើរ​នឹង​ស្លាប់​ហើយ​ ព្រះ​គុណ​អើយ​ ជួយ​ប្រោស​មេត្ដា​បង្ហា​មាត់​អណ្ដើក​ អោយ​ពូជ​ខ្ញុំ​បាទ​របើក​ចេញ​អំពី​មាត់​អណ្ដើក​ក្នុង​គ្រា​នេះ​ទៅ​ អោយ​តែ​ខ្ញុំ​បា​នរួច​អំពី​ទុក្ខ​នេះហើ យ​ចាប់​ដើម​អំពី​ថ្ងៃ​នេះ​ទៅ​ ខ្ញុំ​រាង​ចាល​ហើយ​ ខ្ញុំ​លែង​ប្រ​ព្រឹត្ដ​ការ​អសទ្ធម្ម​ត​ទៅ​ទៀត​ហើយ​ព្រះ​ករុណា​។

អែ​ព្រះ​បរម​ពោធិ​សត្វ បាន​លឺ​ស្វា​ពោល​ពាក្យ​ដូច្នោះ ក៏​មាន​ព្រះ​ទ័យ​អាសូរ​ករុណា​ ទើប​ត្រាស់​ទៅ​កាន់​អណ្ដើក​នោះថា ហៃ​បា​កច្ឆបៈ​អើយ​ ចៅ​អែង​ជា​កស្សប​គោត្រ​ អែ​ខាង​ចៅ​ក្របិ​ជា​កោណ្ឌញ្ញ​គោត្រ​ គោ​ត្រ​ទាំង​ពីរ​ក៏​ពុំ​ឆ្ងាយ​អំពី​គ្នា​ ហេតុ​នោះ​ចូរ​អនិត​មេត្ដា​អត់​ទោស​ចៅ​ក្របិ​នេះ​ម្ដង​ទៅ​ចុះ​ ចូរ​លែង​ខាំ​អង្គ​ជាតិ​ចៅ​ក្របិ​នេះ​ទៅ ដោយ​គ្នា​ទទួល​ខុស​ហើយ ទទួល​រាង​ចាល​ហើយ​។ អែ​អណ្ដើក​បាន​ស្ដាប់​ពាក្យ​ពោធិ​សត្វ​ហើយ ក៏​ហា​មាត់​បើក​អោយ​ស្វានោះរួច​ចាក​ក្ដី​ទុក្ខ​ក្នុង​កាល​នោះ​ហោង​។

ចៅពានរពានរបានរួចអំពីមាត់អណ្ដើកហើយ ក៏កើតអៀនខ្មាស់ពោធិសត្វ ទើបក្រាបសំពះពោធិសត្វ ហើយចេញចាកទី នោះទៅនៅទី១ ឆ្ងាយអំពីអាស្រមបរមពោធិសត្វ ពុំបានមកបៀតបៀនពោធិសត្វតទៅទៀតឡើយ ចាប់ដើមពីថ្ងៃនោះ ហោង។

រឿង​និទាន​នេះ មាន​សេច​ក្ដី​ពិស្ដារ​នៅ​ក្នុង​គម្ពីរ​តិក​និបាត​អែ​ណោះ ក្នុង​តំរា​នេះ​ខ្ញុំ​បាទ​ទាញ​មក​សំដែង​តែ​ប៉ុណ្ណេះ​ដោយ​សង្ខេប ទុក​ជា​បែប​គតិ​ដល់​បុគ្គល​អ្នក​ល្មោភ​ក្នុង​កិលេស​កាមប្រ​ព្រឹត្ដ​ការ​ទៅ​ក្នុង​ព្រង់ ដែល​ពុំ​មែន​ជា​ទ្វារ​មេ​ថុន​តាម​ធម្មតា​លោ​កិយ បាន​សេច​ក្ដី​ក្ដៅ​ក្រហាយ​ក្រោយ​ដូច​និទាន​ចៅ​ពានរ​ដែល​សំដែង​ទុក​មក​នេះ​ អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា​គួរ​ពិចារ​ណា​ទៅ​ទៀត​ចុះ​។

ស្វា​អើយ​ចៅ​ស្វា ចៅ​ល្មោភ​តណ្ហា មិន​ថា​ទ្វារ​អ្វី ឃើញ​តែ​ចន្លោះ ទៅ​បោះ​ប៉ោល​ថ្មី ត្រូវ​កាឡ​កិណី លើ​មាត់​អណ្ដើក​។
កើតក្ដៅក្រហាយ ខំខ្វះកកាយ មិនងាយបើក បង់កេរបង់ខ្មាស ផ្ដាសព្រោះចិត្ដចើក ទៅលេងអណ្ដើក អន្ដរធានខ្លួន។

ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស 

No comments:

Post a Comment

Post Top Ad