គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ៨
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
មានតាចាស់ម្នាក់ឈ្មោះតាភោគ តានោះតាំងលំនៅ ៗខាងវត្ដលោក
គាត់ជាអ្នកឧស្សាហ៍ដាំដំណាំចិញ្ចឹមជិវិត អាស្រ័យដោយផលាផលនៃដំណាំនោះអែង
តែគាត់ជាមនុស្សកំណាញ់ ពួកកូនក្មេងវត្ដនោះតែងចូលទៅបេះបោចដំណាំគាត់តែរឿយៗ។
ថ្ងៃមួយ តាភោគខឹងនឹងកូនក្មេងវត្ដពេកណាស់ ទើបទៅពិតទូលលោកចៅអធិការ
អោយលោកជេរវាយហាមកូនសិស្ស លោកចៅអធិការក៏ទទួលពាក្យថា ចំរើនពរពេលនេះក្មេងវាមិននៅជុំគ្នា
អាខ្លះវាទៅផ្ទះ អាខ្លះវាទៅតាមអ្នកយើងសូត្រមន្ដ បើដូច្នេះចាំវាមកជុំកាលណា
អាចក្ដីនឹងជេរវាយហាមវាអោយ អើ ញោមអើយ ធ្វើម្ដេចអាកូនក្មេងនេះ អាចក្ដីបានហាមប្រាមដែរ
វាកោតខ្លាចតែនៅមុខដល់កំបាំងមុខទៅវានាំគ្នាទៅប្រព្រឹត្ដផ្លូវពាលដដែល។
តាភោគបានលឺ ចៅអធិការទទួលពាក្យខ្លួនថា នឹងជេរវាយកូនសិស្សអោយដូច្នោះក៏សប្បាយចិត្ដបាត់ក្ដីទោសោ
ទើបរីករាយនិយាយអំពីការអែទៀតៗ។ អែលោកចៅអធិការក៏នាំនិយាយពីហេតុនេះ
ហេតុនោះតំរូវចិត្ដតាភោគ តាភោគក៏តាំងផឹកទឹកតែ និយាយលេងជាមួយនឹងលោកចៅអធិការនោះជាយូរលង់។
អែកូនក្មេងវត្ដកាលដល់ពោលវាមកជុំគ្នា បានឃើញតាភោគ មកទូលលោកអោយជេរវាយដូច្នោះក៏ជុំនុំគ្នាថា
ពួកយើងទៅបេះផ្លែភ្ញៀវតាភោគពីព្រឹកមិញ អីលូវគាត់មកពិតលោកគ្រូ អោយវាយពួកយើងហើយ
លោកគ្រូថាចាំពួកយើងមកជុំគ្នាកាលណា លោកនឹងវាយអោយគាត់ប្រាកដហើយ អើវ៉ីយ
កនយើង អីលូវតាភោគគាត់ជាប់ដៃនិយាយប្រាជ្ញព្រោក នឹងលោកគ្រូយើង ផ្ទះគាត់ស្ងាត់គ្មាននរណានៅទេ
បើដូច្នេះកនយើង គួរទៅបេះផ្លែឈើគាត់ស៊ីអោយឆ្អែតទាំងអស់គ្នាសិន គង់តែយើងត្រូវរំពាត់ដដែលទេ
យើងបេះមុន ក៏ដូចជាបេះក្រោយដែរ ពួកក្មេងនិយាយប្រឹក្សាយល់ព្រមគ្នាហើយ
ទើបនាំគ្នាហែករបង កន្លងចូលទៅដល់ដើមភ្ញៀវហើយឡើងបេះស៊ីខ្លះ បេះស្ពាយទៅវត្ដខ្លះ
ខ្លះថ្ពក់ ខ្លះការ ខ្លះអង្រួនអោយគ្នាវារើសវេច រើសស៊ីតាមចិត្ដទីទៃៗ
លុះល្ងាចទើបវានាំគ្នាទៅ វត្ដ។អែតាភោគ លុះដល់ពេលល្ងាចហើយ ក៏ថ្វាយបង្គំលាលោកចៅអធិការវិលទៅគេហដ្ឋាន
បានឃើញសំបកភ្ញៀវសំបក ដូង និងផ្លែចាស់ខ្ចីជ្រុះខ្ជាំនៅខាងផ្ទះខ្លួនដូច្នោះ
ក៏រឹងរិតតែខឹងស្ដាយរបស់ខ្លួនក្រៃពេក កើតក្ដីក្ដៅក្រហាយចិត្ដត្បិតខ្លួន
នៅនិយាយលេងហួសការ គ្មាននរណានៅរក្សាផ្ទះរក្សាដំណាំជួសខ្លួន ជាទីអោកាសអោយអាក្មេងវត្ដវាមកបេះបោចបុក
បែនលើសលែងកាលជាន់មុនៗ នឹងទៅពិតលោកអោយជេរវាយម្ដងទៀតក៏ផុតកាល គឺកាលមុនបានទៅពិតដល់លោក
ហើយ លោកនៅមិនទាន់បានជេរវាយប្រដៅអោយអែងផង តាភោគគិតរកផ្លូវ ធ្វើក្មេងពុំបាន
ក៏រឹងរំខានក្ដៅចិត្ដក្រៃពេកហោង។
រឿងនេះបានគតិដល់បុគ្គលអ្នកនិយាយច្រើន ភ្លើនចិត្ដមិនគិតទៅក្នុងការប្រយោជន៍របស់ខ្លួន
ចុះក្នុងក្បួនពាក្យលោកថា កោកៗ សឹកតែមាត់ត្រដោក ឆ្អែតអែពោះក្របី ពោះគោអែនោះ។ តាអើយតាភោគ
និយាយប្រាជ្ញព្រោក នឹងលោកជង្រ្គាជ មិនឈប់បង្អង់ ពីត្រង់ដល់ល្ងាច អាក្មេងឡើងរាជ ពង្រេចដំនាំ។
លុះល្ងាចទៅផ្ទះ ស្រាប់ឃើញរង្គះ ផ្កាផ្លែជ្រុះខ្ជាំ កើតក្ដៅក្រហាយ សោកស្ដាយដំនាំ នេះគឺផលកម្ម
និយាយមិនក្រោក។ ចប់តំរានិយាយច្រើនចំរើនចោរ ជាគតិទី៤២
ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
No comments:
Post a Comment