គតិលោក ភាគ៨: រឿង៖ តាភោគ និង ក្មេងវត្ដ - Khmer-Reading

Khmer-Reading

បណ្ដុំនៃចំនេះដឹង និងគំនិត

Post Top Ad

Sunday, March 25, 2018

គតិលោក ភាគ៨: រឿង៖ តាភោគ និង ក្មេងវត្ដ


គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
រឿងតាភោគ និង ក្មេងវត្ដ

មាន​តា​ចាស់​ម្នាក់​ឈ្មោះ​តា​ភោគ តា​នោះ​តាំង​លំ​នៅ​ ៗ​​ខាង​វត្ដ​លោក​ គាត់​ជា​អ្នក​ឧស្សាហ៍​ដាំ​ដំណាំ​ចិញ្ចឹម​ជិវិត​ អាស្រ័យ​ដោយ​ផលា​ផល​នៃ​ដំណាំ​នោះ​អែង​ តែ​គាត់​ជា​មនុស្ស​កំណាញ់​ ពួក​កូន​ក្មេង​វត្ដ​នោះ​តែង​ចូល​ទៅ​បេះ​បោច​ដំណាំ​គាត់​តែ​រឿយ​ៗ​។ ថ្ងៃ​មួយ​ តា​ភោគ​ខឹង​នឹង​កូន​ក្មេង​វត្ដ​ពេក​ណាស់​ ទើប​ទៅ​ពិត​ទូល​លោក​ចៅ​អធិការ​ អោយ​លោក​ជេរ​វាយ​ហាម​កូន​សិស្ស​ លោក​ចៅ​អធិការ​ក៏​ទទួល​ពាក្យ​ថា ចំរើន​ពរ​​ពេល​នេះ​ក្មេង​វា​មិន​នៅ​ជុំ​គ្នា អា​ខ្លះ​វា​ទៅ​ផ្ទះ អា​ខ្លះ​វា​ទៅ​តាម​អ្នក​យើងសូត្រ​មន្ដ​ បើ​ដូច្នេះ​ចាំ​វា​មក​ជុំ​កាល​ណា អាច​ក្ដី​នឹង​ជេរ​វាយ​ហាម​វា​អោយ​ អើ ញោម​អើយ ធ្វើ​ម្ដេច​អា​កូន​ក្មេង​នេះ អាច​ក្ដី​បាន​ហាម​ប្រាម​ដែរ​ វា​កោត​ខ្លាច​តែ​នៅ​មុខ​ដល់​កំបាំង​មុខ​ទៅ​វា​នាំ​គ្នា​ទៅ​ប្រ​ព្រឹត្ដ​ផ្លូវ​ពាល​ដដែល​។ តា​ភោគ​បាន​លឺ ចៅ​អធិ​ការ​ទទួល​ពាក្យ​ខ្លួន​​ថា នឹង​ជេរ​វាយ​កូន​សិស្ស​អោយ​ដូច្នោះ​ក៏​សប្បាយ​ចិត្ដ​បាត់​ក្ដី​ទោ​សោ​ ទើប​រីក​រាយ​និយាយ​អំពី​ការ​អែ​ទៀត​ៗ​។ អែ​លោក​ចៅ​អធិ​ការ​ក៏​នាំ​និយាយ​ពី​ហេតុ​នេះ​ ហេតុ​នោះ​តំរូវ​ចិត្ដ​តា​ភោគ តា​ភោគ​ក៏​តាំង​ផឹក​ទឹក​តែ និយាយ​លេង​ជា​មួយ​នឹង​លោក​ចៅ​អធិការ​នោះ​ជា​យូរ​លង់​។​ អែ​កូន​ក្មេង​វត្ដ​កាល​ដល់​ពោល​វា​មក​ជុំគ្នា​ បាន​ឃើញ​តា​ភោគ​ មក​ទូល​លោក​អោយ​ជេរ​វាយ​ដូច្នោះ​ក៏​ជុំ​នុំ​គ្នា​ថា​ ពួក​យើង​ទៅ​បេះ​ផ្លែ​ភ្ញៀវ​តា​ភោគ​ពី​ព្រឹក​មិញ​ អីលូវ​គាត់​មក​ពិត​លោក​គ្រូ អោយ​វាយ​ពួក​យើង​ហើយ លោក​គ្រូ​ថា​ចាំ​ពួក​យើង​មក​ជុំ​គ្នា​កាល​ណា ​លោក​នឹង​វាយ​អោយ​គាត់​ប្រាកដ​ហើយ​ អើ​វ៉ីយ​ កន​យើង​ អីលូវ​តា​ភោគ​គាត់​ជាប់​ដៃ​និយាយ​ប្រាជ្ញ​ព្រោក​ នឹង​លោក​គ្រូ​យើង​ ផ្ទះ​គាត់​ស្ងាត់​គ្មាន​នរ​ណា​នៅ​ទេ បើ​ដូច្នេះ​កន​យើង​ គួរ​ទៅ​បេះ​ផ្លែ​ឈើ​គាត់​ស៊ី​អោយ​ឆ្អែត​ទាំង​អស់​គ្នា​សិន​ គង់​តែ​យើង​ត្រូវ​រំពាត់​ដដែល​ទេ យើង​បេះ​មុន​ ក៏​ដូច​ជា​បេះ​​ក្រោយ​ដែរ​ ពួក​ក្មេង​និយាយ​ប្រឹក្សា​យល់​ព្រម​គ្នា​ហើយ​ ទើប​នាំ​គ្នា​ហែក​របង​ កន្លង​ចូល​ទៅ​ដល់​ដើម​ភ្ញៀវ​ហើយ​ឡើង​បេះ​​ស៊ី​ខ្លះ បេះ​ស្ពាយ​ទៅ​វត្ដ​ខ្លះ​ ខ្លះ​ថ្ពក់​ ខ្លះ​ការ​ ខ្លះ​អង្រួន​អោយ​គ្នា​វា​រើស​វេច​ រើស​ស៊ី​តាម​ចិត្ដ​ទី​ទៃ​ៗ លុះ​ល្ងាច​ទើប​វា​នាំ​គ្នា​ទៅ​ វត្ដ​។អែ​តា​ភោគ​ លុះ​ដល់​ពេល​ល្ងាច​ហើយ​ ក៏​ថ្វាយ​បង្គំ​លា​លោក​ចៅ​អធិការ​វិល​ទៅ​គេ​ហ​ដ្ឋាន​ បាន​ឃើញ​សំបក​ភ្ញៀវ​សំបក​ ដូង​ និង​ផ្លែ​ចាស់​ខ្ចី​ជ្រុះ​ខ្ជាំ​នៅ​ខាង​ផ្ទះ​ខ្លួន​ដូច្នោះ​ ក៏​រឹង​រិត​តែ​ខឹង​ស្ដាយ​របស់​ខ្លួន​ក្រៃ​ពេក​ កើត​ក្ដី​ក្ដៅ​ក្រហាយ​ចិត្ដ​ត្បិត​ខ្លួន​ នៅ​និយាយ​លេង​ហួស​ការ​ គ្មាន​នរ​ណា​នៅ​រក្សា​ផ្ទះ​រក្សា​ដំណាំ​ជួស​ខ្លួន​ ជា​ទី​អោកាស​អោយ​អា​ក្មេង​វត្ដ​វា​មក​បេះ​បោច​បុក​ បែន​លើស​លែង​កាល​ជាន់​មុន​ៗ​ នឹង​ទៅ​ពិត​លោក​អោយ​ជេរ​វាយ​ម្ដង​ទៀត​ក៏​ផុត​កាល​ គឺ​កាល​មុន​បាន​ទៅ​ពិត​ដល់​លោក​ ហើយ លោក​នៅ​មិន​ទាន់​បាន​ជេរ​វាយ​ប្រ​ដៅ​អោយ​អែង​ផង​ តា​ភោគ​គិត​រក​ផ្លូវ​ ធ្វើ​ក្មេង​ពុំ​បាន ក៏​រឹង​រំខាន​ក្ដៅ​ចិត្ដ​ក្រៃ​ពេក​ហោង​។

រឿងនេះបានគតិដល់បុគ្គលអ្នកនិយាយច្រើន ភ្លើនចិត្ដមិនគិតទៅក្នុងការប្រយោជន៍របស់ខ្លួន ចុះក្នុងក្បួនពាក្យលោកថា កោកៗ សឹកតែមាត់ត្រដោក ឆ្អែតអែពោះក្របី ពោះគោអែនោះ។ តាអើយតាភោគ និយាយប្រាជ្ញព្រោក នឹងលោកជង្រ្គាជ មិនឈប់បង្អង់ ពីត្រង់ដល់ល្ងាច អាក្មេងឡើងរាជ ពង្រេចដំនាំ។ លុះល្ងាចទៅផ្ទះ ស្រាប់ឃើញរង្គះ ផ្កាផ្លែជ្រុះខ្ជាំ កើតក្ដៅក្រហាយ សោកស្ដាយដំនាំ នេះគឺផលកម្ម និយាយមិនក្រោក។ ចប់តំរានិយាយច្រើនចំរើនចោរ ជាគតិទី៤២


ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស 

No comments:

Post a Comment

Post Top Ad