គតិលោក ភាគ៨: រឿង៖ សត្វគីសមុទ្រ និងកង្កែបថ្លុក - Khmer-Reading

Khmer-Reading

បណ្ដុំនៃចំនេះដឹង និងគំនិត

Post Top Ad

Sunday, March 25, 2018

គតិលោក ភាគ៨: រឿង៖ សត្វគីសមុទ្រ និងកង្កែបថ្លុក


គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
រឿងសត្វគីសមុទ្រ និងកង្កែបថ្លុក
 
មាន​អ្នក​ស្រុក​នៅ​មាត់​សមុទ្រ​ម្នាក់​ បាន​ទៅ​ដង​យក​គី​ រូប​ដូច​កំពឹស​មក​ធ្វើ​កាពិ​ លុះ​បាន​មក​ក៏​ដាក់​នឹង​កញ្ជ្រែង​ ហើយ​យក​ទៅ​កញ្ជ្រោក​លាង​ទឹក​ថ្លុក​មួយ​នៅ​ខាង​ធ្លា​។ គ្រា​នោះ​មាន​គី​១​ នៅ​រស់​ផ្ទាត់​លោត​ចេញ​ពី​កញ្ច្រែង​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​ទឹក​ថ្លុក​នោះ​​អែង​ គី​នោះ​ក៏​ហែល​ទឹក​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ ក្នុង​ថ្លុក​នោះ​មាន​សត្វ​កង្កែប​១​ នៅ​អាស្រ័យ​ជា​លំនៅ​ខ្លួន​ កង្កែប​នោះ​បាន​ឃើញ​គី​ហែល​ទឹក​ថ្លុក​ខ្លួន​ដូច្នោះ​ ពុំ​ស្គាល់​ថា​ជា​សត្វ​អ្វី​ ទើប​លោត​មក​គំរាប​គី​នោះ​ថា «ប្រស្ដែង​អែង​នេះ​ ជាតិ​ពី​ដើម​តើ​នៅ​អែ​ណា​ យើង​មិន​ដែល​យល់​ឡើយ​»​។ គី​នោះ​ឃើញ​កង្កែប​ក៏​ខ្លាច​ ទើប​បង្អោន​កាយ​និយាយ​ដោយ​ពាក្យ​គួរ​ថា «ខ្ញុំ​បាទ​នេះ​ហៅ​ថា​សត្វ​គី​​ អាស្រ័យ​នៅ​ទី​មហា​សាគរ​ គឺ​សមុទ្រ​ព្រះ​តេជ​ព្រះ​គុណ​ត្រូវ​ការ​សួរ​ដោយ​ហេតុ​អ្វី​?​។ កង្កែប​ក៏​សួរ​ទៅ​ថា​ «អើ​ប្រស្ដែង​ ទឹក​សមុទ្រ​សាគរ​នោះ ជា​ធំ​ទូលាយ​ទៅ​ប៉ុន​ណា​?​។ គី​ប្រាប់​ថា «ទី​ទឹក​សមុទ្រ​នោះ​ធំ​ក្រៃ​ពេក​ណាស់​ មើល​កោះ មើល​ត្រើយ​មិន​ឃើញ​ទេ​ព្រះ​តេជ​ព្រះ​គុណ​ ខ្ញុំ​បាទ​នឹង​ជំរាប​ថា​ប៉ុណ្ណេះ​ប៉ុណ្ណោះ​នោះ​ពុំ​បាន​»​។ កង្កែប​ថា «មិន​អី​ទេ​ ប្រស្ដែង​ បើ​ជា​ធំ​ណាស់ ក៏​ប៉ុន​ថ្លុក​អញ​នេះ​អែង​ ដែល​នឹង​ធំ​ហួស​ថ្លុក​អញ​នេះ​ពុំ​មាន​ អើ​ប្រស្ដែង មួយ​ទៀត​ត្រី​ក្នុង​សមុទ្រ​នោះ​ តើ​ប៉ុន​ណា​ទៅ​ហៈ​។​ គី​ប្រាប់​ថា «​ត្រី​ក្នុង​សមុទ្រ​នោះ​ធំ​ៗ​ណាស់​ ព្រះ​តេជ​គុណ ត្រី​ខ្លះ​មាន​ខ្លួន​វែង​១០​ ព្យាម​ក៏​មាន​ ១០​​ហត្ថ​ក៏​មាន​ ធំ​ប៉ុន​ភ្នំ ប៉ុន​កោះ​ក៏​មាន​ ខ្ញុំ​បាទ​ពណ៌​នា​ជំរាប​មិន​អស់​ឡើយ​»​
កង្កែប​លឺ​ដូច្នោះ​ក៏​ថា «អាកុហក​អើយ អាកុហក​ អញ​មិន​ជឿ​ទេ​ បើ​ដូច្នោះ​ខ្លួន​អា​អែង​នៅ​សមុទ្រ​ដែរ​ ម៉េច​ក៏​មិន​ធំ​ដូច​ពាក្យ​អា​អែង​ថា​នោះ​ទៅ​»​។ គឺ​លឺ​កង្កែប​ថា​ដូច្នោះ​ មិន​ហ៊ាន​ប្រ​កែក​តប​ត​ដោយ​ក្ដី​ខ្លាច​ ក៏​ស៊ូ​ឈប់​ស្ងៀម​នៅ​ ខំ​ហែល​ជ្រក​ តាម​កៀន​ថ្លុក​ លាក់​ខ្លួន​ខ្លាច​កង្កែប​នោះ​ហោង​។
រឿង​នេះ​បាន​សេច​ក្ដី​ដល់​បុគ្គល​ល្ងង់​ខ្លៅ​ ដែល​បាន​ចេះ​ដឹង​វិជ្ជា​តិច​តួច​ រឺ​មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ​តិច​តួច​ សំគាល់​ខ្លួន​ថា​ គ្មាន​វិជ្ជា​អែ​ណា​អោយ​លើស​នេះ​ទៅ​ទៀត​ដែល​ខ្លួន​មិន​ចេះ​នោះ​ រឺ​សំគាល់​ថា​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ​នេះ​គ្មាន​នរណា​មាន​ស្មើ​អាត្មា​ លើស​អាត្មាត​ទៅ​ទៀត​ ទោះ​មាន​គេ​មក​សរ​សើរ​ពី​មហា​ប្រទេស​ថា​ មាន​អ្នក​មាន​សម្បត្ដិ​បរិ​បូណ៌​វិសេស​ ទាំង​វិជ្ជា​ចំនេះ​ក៏​មាន​ គេ​ចេះ​ច្រើន​ណាស់​ លឺ​យ៉ាង​នេះ​ក៏​នៅ​មិន​ជឿ​គេ​ នៅ​តែ​អួត​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ​ខ្លួន​ អួត​ចំនេះ​វិជ្ជា​ខ្លួន​នោះ​អែង​។ បទ​កង្កែប​ អួត​ទឹក​ថ្លុក​នោះ​ សម​ដោយ​បទ​ព្រះ​បាលី​ក្នុង​លោក​និតិ​ថា៖
អប្បសុតោ សុតំ អប្បំ ពហុមញ្ញេតិ មានវា សន្ទុទកំ អប្បសន្ដោ កុបេ តោយំវ មណ្ឌូកោ។
ប្រែថាៈ ខ្លៅ​ប្រៀន​រៀន​ត្រាប់​ ស្ដាប់​តិច​តួច​ សំគាល់​ថា​ខ្លួន​ស្រួច​ចេះ​មិន​ទាល់​ មិន​ដឹង​ពុទ្ធ​ពចន៍​នៅ​សែន​សល់​ ដូច​កល់​កង្កែប​បែប​កំលៅ​។ នៅ​ក្នុង​អន្ដូង​រន្ដៅ​ទាល់​ មិន​ដែល​ទៅ​ស្គាល់​សមុទ្រ​ជ្រៅ​ សំគាល់​អន្ដូង​ដែល​ខ្លួន​នៅ​ ថា​ជ្រៅ​ថា​ធំ​លើស​នានា​។
ចប់តំរាអ្នកខ្លៅដៅខ្លួនថាចេះអស់ ជាគតិទី៤៩


ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស 

No comments:

Post a Comment

Post Top Ad