គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ៨
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
មានសត្វទន្សាយមួយ
ទៅដេកនៅក្រោមដើមព្នៅ ទៀបទីជើងដំបូកមួយ ថ្ងៃនោះមានផ្លែព្នៅមួយទុំ
ដល់ពេលព្រឹកក៏ជ្រុះ ធ្លាក់ចាកទងដល់ដី សព្ទសូរលឺប្រោកដោយខ្ទរព្រៃ។
អែទន្សាយលឺហើយ ក៏ភិតភ័យដោយគិតថាផែនដីស្រុត
ទើបស្ទុះក្រោករត់ចេញទៅដោយកំលាំងផ្អើល
បោលបោះផ្លោះទៅដល់សំណាក់នៃគោ ៗស្រែកសួរថា «ទន្សាយអើយ
ចៅរត់ខ្លាំងម៉្លេះ តើដោយមានការអ្វី? » ទន្សាយប្រាប់ថា «បងគោអើយ!
ផែនដីស្រុតហើយ នៅនេះពុំបានទេ ទៅអោយឆាប់ៗ»។ គោលឺដូច្នោះ
ក៏ភិតភ័យស្ទុះបោលទៅជាមុននៃទន្សាយ លុះបោលទៅដល់សំណាក់ជ្រូក ក្ដាន់
ៗ ក៏ផ្អើលរត់ទៅតាមគោៗ បោលទៅដល់សំណាក់ដំរី ៗ ឃើញគោបោលមកក៏សួរថា
«គោអែងបោលដោយមានការអ្វី?។
គោថា «នៅនេះពុំបានទេ
មហាភ័យនឹងកើតមានដល់ពួកយើងហើយ»។
ដំរីលឺដូច្នោះហើយ ក៏ភិតភ័យផ្អើលស្ទុះរត់ទៅមុននៃគោ
បានដល់សំណាក់រាជសីហ៍ បរមពោធិសត្វ ជាសត្វប្រកបដោយសតិបញ្ញា
កាលបានយល់ ពួកសត្វចតុប្បាទផ្អើលរត់ចលាចលដូច្នោះ ក៏សួរទៅដំរីថា «ប្រស្ដែងដំរី អែងផ្អើលរត់មក តើព្រោះដំណើរអ្វី?។ ដំរីថា ខ្ញុំនេះមិនដឹងដំណើរអ្វីទេ
ឃើញតែគោបោលក៏រត់តាមគោមក ដោយលឺថា មហាភ័យដល់ហើយ»។
ពោធិសត្វក៏សួរទៅគោវិញថា «ប្រស្ដែងគោអែងនាំគេរត់មកនេះតើដោយហេតុអ្វី?។ គោតបថា «ខ្លួនខ្ញុំបាទក៏ពុំដឹងហេតុអ្វី
ឃើញតែជ្រូកក្ដាន់ផ្អើលរត់ ក៏រត់តាមគេមក»។
ពោធិសត្វសួរជ្រូកក្ដាន់ ៗក៏ប្រាប់ថា មិនដឹងដូចគ្នា
តែអ្នកដែលផ្ដើមនាំរត់នោះ គឺសត្វទន្សាយនេះអែងជាមុនបង្អស់។
រាជសីហ៍ពោធិសត្វ ក៏សួរទន្សាយ ៗ
ប្រាប់ថាខ្ញុំបាទក៏ពុំច្បាស់ហេតុភ័យនោះ មិនដឹងជាសព្ទសូរអ្វី
គឺកាលខ្ញុំបាទដេកនៅ ជើងដំបូក ដែលមានដើមព្នៅមួយដើមដុះនៅខាង
កំពុងនិទ្រាលក់ស្រួលស្រាប់តែលឺសូរសន្ធឹកអ្វីប្រោកខ្ជោក
ខ្ទរផែនដីខ្ទប់ដល់ត្រចៀកខ្ញុំបាទ ៗ ភិតភ័យកត្កមា
ហាក់ដូចជាផែនដីស្រុតទ្រាមទ្រុឌ រឺ កក្រើករំពើកញាប់ញ័រជាប្រាកដ
ហេតុនោះ បានជាខ្ញុំបាទរត់ចេញមកនេះ សូមអ្នករាជសីហ៍ជ្រាបហោង»។
ពោធិសត្វលឺទន្សាយអធិប្បាយដូច្នោះ
ពិចារណាដោយបញ្ញាត្រិះរិះអាការសំលេងនោះ ក៏ជ្រាបការអិតសង្ស័យ
ទើបប្រស័យទៅថា «អ្នកអែងអស់នេះជាសត្វអិតសតិបញ្ញា
ហៅថាជាសត្វគំនិតស្រាល កាលលឺអ្វី ឃើញអ្វី មិនទាន់ច្បាស់នឹង
ចក្ខុបញ្ញារបស់ខ្លួន ក៏គិតស្មានប្រមាណ ហើយភ្ញាក់ផ្អើលភិតភ័យតាមគ្នា
នាំអោយលំបាកកាយ អស់កំលាំងទទេយ៉ាងនេះ យើងគិតទៅយល់ហើយ
រឿងសព្ទសូរប្រោកខ្ជោកនោះ មិនមែនអ្វីទេ
គឺផ្លែឈើធ្លាក់ចាកទងនោះអែងជាប្រាកដ ដូច្នេះ
ចូរចៅទន្សាយអែងនាំយើងទៅមើលទីនោះ»។
អែទន្សាយក៏នាំពោធិសត្វទៅត្រង់ទីជើងដំបូកដែលខ្លួនដេកនោះពោធិ សត្វ
ដើរមើលទីនោះ ក៏បានឃើញផ្លែព្នៅទុំមួយយ៉ាងធំ
ដែលទើបនឹងជ្រុះមកថ្មីៗនៅទីនោះ ទើបប្រាប់អស់សត្វទាំងឡាយ
មានទន្សាយជាដើមអោយចូលចិត្ដថា មហាភ័យដែលកើតដល់អ្នកអែងរាល់គ្នានេះ
គឺផ្លែព្នៅទុំមួយនេះអែង យើងរកឃើញហើយ។ អែសត្វទាំងឡាយបានដឹងហេតុដើម
គឺរាជសីហ៍រកឃើញហើយ ក៏នាំគ្នាអោយសព្ទសាធុការដល់ពោធិសត្វ
ហើយត្មះតិះដៀលខ្លួនអែងដោយអិតសតិបញ្ញា នឹងពិចារណាការអ្វីៗ
គ្រាន់តែលឺគេ រឺឃើញតែគេផ្អើល
មិនសាកសួរហេតុអោយច្បាស់ការនោះជាមុនសិន មិនដឹងថាជាអ្វី
ក៏គិតភ័យផ្អើល ឆោឡោចលាចលឡើង
នាំអោយខូចកំលាំងខូចប្រយោជន៍អាត្មាទីទៃៗ
សត្វទាំងឡាយនាំគ្នាសរសើរពោធិសត្វហើយក៏លាពោធិសត្វទៅកាន់លំនៅនៃអាត្មាទី
ទៃៗហោង។
រឿងនិទាននេះ
មានសេចក្ដីពិស្ដារក្នុងគម្ពីរដិការមហាសមយសូត្រអែនោះ អ្នកប្រាជ្ញគប្បីចូលចិត្ដចុះ។
រឿងនិទាននេះ បានគតិដល់បុគ្គលអ្នកមានគំនិតស្រាល ដាលជឿគេ
គ្មានគិតគ្នេររេរិះអោយដឹងដើមដឹងចម គ្រាន់តែលឺគេក៏បន្ដោយផ្អើ លរត់ទៅ
បាននូវក្ដីក្ដៅក្រហាយ ដូចពួកសត្វចតុប្បាទទាំងឡាយផ្អើលតាមទន្សាយនោះអែង
អ្នកប្រាជ្ញគប្បីចូលចិត្ដទៀត ចុះ។
|
ទន់អើយទន្សាយ
|
ព្នៅធ្លាក់ជិតកាយ
|
ហ្មាយថាដីស្រុត
|
|
មិនមើលអោយជាក់
|
ទៅភ្ញាក់តក់ស្លុត
|
រត់ស្ទើរនឹងផុត
|
|
អស្វាតបស្វាត។
|
||
|
ខំបោលខំបោះ
|
ហាក់ដូចគេហោះ
|
នាំសត្វចតុប្បាទ
|
|
អោយផ្អើលគ្រប់ប្រាណ
|
រត់ពានព្រៃស្បាត
|
មិនដឹងដើមអាទិ៍
|
|
ខ្មោចព្នៅវាលង។
|
ចប់តំរាកោលាហលអិតយោបល់
ជាគតិទី៥២
ចប់ភាគទី៨ តែប៉ុណ្ណេះ។
ចប់ភាគទី៨ តែប៉ុណ្ណេះ។
ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
No comments:
Post a Comment