គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ៣
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
ព.ស ២៥៣៩
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
ព.ស ២៥៣៩
រឿងតាហួលាន និងកូនប្រសារ
ថ្ងៃមួយតាហួលាន នាំចៅកូនប្រសាទាំងពីរចុះទូកចែវទៅព្រៃដើម្បីទៅកាប់ឈើ
លុះចែវទៅដល់ទីវាល១ លឺសំលេងក្រៀលវាយំកងឡើង អាពុកក្មេកក៏សួរទៅកូនប្រសាថា
អើជីសត្វក្រៀលសត្វត្រយងនោះ ម្ដេចក៏វាយំសំលេងលឺខ្លាំងម្លេះ?។ កូនប្រសាបងឆ្លើយថា
បាទបានជាវា មានសំលេងនោះព្រោះកវាវែង ទើបបានជាមានសំលេងលឺ ឯចៅកូនប្រសាប្អូនចែវកន្សៃបានលឺពាក្យអ្នកទាំង២
និយាយត្រូវគ្នាដូច្នោះ ក៏ទាស់ចិត្ដណាស់ ទើបឆ្លើយឡើងថាសត្វហ៊ីងកូន ក្អាត់នោះ
តើកវាវែងកាលណា ម្ដេចវាមានសំលេងលឺដែរ។
ឯចៅអាពុកក្មេកនិងកូនប្រសារបងក៏ទាល់បញ្ញាពុំអាចឆ្លើយតប
ទើបនាំគ្នាស្ងៀមនៅ លុះចែវទៅដល់ទីគោកទួល១ ទួលនោះរលីងពុំមាន ស្មៅដុះទើបអាពុកក្មេកសួរទៀតថា
អើទីទួលនេះ ម្ដេចពុំមានស្មៅដុះ? ឯចៅកូនប្រសាបងឆ្លើ យថា កាលដើមតាព្រហ្មគាត់មកដាំបាយ ហើយ
គាត់ជាត់ទឹកបាយទៅលើទួលនេះ ហេតុនេះទើបស្មៅដុះពុំបាន ព្រោះទឹកក្ដៅត្រូវស្មៅស្លាប់អស់
ឯចៅកូនប្រសាប្អួនក៏ឆ្លើយកាត់ឡើងថាមនុស្ស ក្បាលទំពែកសក់វាមិនដុះនោះ តើតាព្រហ្មគាត់ជាត់ទឹកបាយដាក់លើដែរឬម្ដេច? អ្នកទាំង២
ក៏ទាល់ស្ងៀមនៅ។ លុះចែវទៅដល់ទីជ្រុងភ្នំបាន ឃើញថ្មបែក ប្រេះ អាពុកក្មេកសួរថាអើហេតុអ្វីថ្មនេះក៏បែកដូច្នេះ
ចៅកូនប្រសាបងឆ្លើយថា កាលព្រះរាមព្រះលក្សណ៍លោកអូសព្រះខ័ណ មកត្រង់នេះថ្មនេះត្រូវនឹងចុងព្រះខ័ណ
ទើបវាបែកយ៉ាងនេះ។ ឯអាពុកក្មេកក៏តបថា អើព្រះខ័ណព្រះរាមនោះមុតណាស់ តែលោកអូសទៅ ត្រូវអ្វីៗហើយគង់បែកគង់ដាច់មិនខាន។
ចៅកូនប្រសាប្អូនក៏ឆ្លើយកាត់ឡើងថា ចង្វែកក្ដិតមនុស្សយើងនោះ តើព្រះរាមអូសព្រះខ័ណដែរឬ? បានជាបែកយ៉ាងនេះ?។ ឯអ្នកទាំង២
ក៏ទាល់បញ្ញាមិនអាច ហើបហាថាអ្វីទៅទៀតឡើយ ទើបចែវទៅដល់ព្រៃឈើនាំគ្នាកាប់បានក៏វិលមកផ្ទះវិញ។
ឯងស្ដាប់មើលចុះមនុស្សយើងនេះ
សឹងឥតសតិបញ្ញានឹងពិចារណាអោយឃើញធម្មតាលោកិយទៅជឿសំដីព្រេង និយាយបញ្ឆោតកូន ក្មេងលេងតៗមក
ដូចតាហួលានចាញ់ សំដីចៅកូនប្រសាប្អូនដូចពណ៌នាមកនេះ។ មួយទៀតជាតិ មនុស្សប្រុសយើងទោះជាខ្លៅល្ងង់ឆោត
យ៉ាងណាក្ដី ក៏ពុំទទួលខ្លួនថាឆោតថាពុំចេះនោះឡើយ សឹងអួតថាខ្លួនចេះដឹង ថាខ្លួនមិនឆោតទាំងអស់។
ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
No comments:
Post a Comment