គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ៨
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
មាននារីម្នាក់ ជាធីតាអ្នកមានត្រកូល នាងនោះបានប្ដីអ្នកត្រកូលស្មើគ្នា
តែចៅប្ដីនោះជក់អាភៀនញៀនពេញកំលាំង តាំងតែពីបានគ្នាមក ចៅប្ដីបំផ្លាញទ្រព្យសម្បត្ដិអស់ជាច្រើន
ដោយលួចទិញអាភៀនជក់។ នាងភរិយាបានក្ដីទុក្ខរំខានខ្លាំង ក៏គិតថាស្វាមីអញនេះបំផ្លាញទ្រព្យសម្បត្ដិវិនាសអស់ជាម្ដង
នឹងគិតអោយប្ដីលែងជក់អាភៀន ក៏គិតសំរេចទៅបាន បើដូច្នេះគួរនិយាយនឹងគាត់អោយផឹកសុរាវិញចុះ
ព្រោះសុរាថោកជាងអាភៀន បើគាត់ជាប់សុរាហើយឃើញជាណាយអាភៀននោះមិនខានឡើយ។
នាងនោះគិតដូច្នោះហើយ បានអោកាសក៏និយាយលួងលោមប្ដីនោះថា
អ្នកអើយសូមមេត្ដាកូនប្រពន្ធម្ដងចុះ បើអ្នកកាន់ល្បែងអាភៀនយ៉ាងនេះហើយ
កូនប្រពន្ធនឹងធន់រកប្រាក់កាសចិញ្ចឹមគ្នាពុំបានទេ ព្រោះអាភៀនសព្វថ្ងៃនេះថ្លៃពេកណាស់
មិនឈ្នះនឹងរកប្រាក់ទិញអោយជក់ទេ។ បើដូច្នេះ ចូរអ្នកផឹកសុរាកែខ្លួនវិញចុះ
ព្រោះសុរាថោកជាងអាភៀន គ្រាន់តែ ២-៣ លុយទៅក៏ផឹកឆ្អែតបានវាល់ល្ងាចទៅហើយ។
អែប្ដីលឺប្រពន្ធថាដូច្នោះក៏ព្រមតាម ទើបអោយប្រពន្ធទិញសុរាមកអោយផឹក
ដើម្បីបន្ធូរផ្លូវអាភៀននោះ។ អែនាងប្រពន្ធតែងទៅលក់បន្លែផ្លែឈើនៅផ្សារ
និមិត្ដតែអស់កាលណាក៏ទិញសុរាដាក់ដបយកមកផ្ញើចៅប្ដីរាស់ៗថ្ងៃរៀងទៅ។
អែប្ដីបានផឹកសុរាជាប់ហើយ ក៏តាំងទ្វេឡើងដល់ថ្លៃ១កាក់ទើបឆ្អែត នាងប្រពន្ធក៏ចេះតែស៊ូរកអោយផឹកបានរាល់ថ្ងៃ។
ចៅប្ដីកើតជាអ្នកប្រមឹក ផឹកតែអែងមិនសប្បាយ ទើបត្រាច់ទៅគប់អ្នកប្រមឹកអែទៀត
យកគ្នាជាភឿនផឹក ដើរផឹកស៊ីតាមតៀមចិនតាមរានផ្សារ តែស្រវឹងកាលណា មកផ្ទះបង្កហេតុឈ្លោះប្រកែកបញ្ចោរប្រពន្ធ
ជួនកាលស្រវឹងខឹងវាយចាន វាយឆ្នាំង បោកប្រាសតុថាស ដាល់តប់កូនប្រពន្ធក៏មាន
ជួនណាជេរគេអែងដែលមិនមែនជាញាតិ កើតវិវាទឈ្លោះប្រកែកបែកកើតជាក្ដីត្រូវពិន័យបង់ប្រាក់
ដោយចាញ់ក្ដីគេក៏មាន ជួនណាទៅស្រវឹងតាមធ្លា អួតអាងក្អេងក្អាងដាក់ចៅនាទី
ចៅនាទីអត់មិនបាន ក៏វាយដំធាក់ច្រានចាប់យកខ្លួនទៅដាក់គុក កើតបង់ប្រាក់លោះខ្លួនក៏មាន។
ក្ដីអាក្រក់នៃចៅប្រមឹកនោះ លឺប្រាកដសុះសាយទួទៅ អែនាងប្រពន្ធធន់ពុំបាននឹងក្ដីរំខានចៅប្ដីធ្វើទុក្ខច្រើនប្រការណាស់
ទើបមកគិតថា កាលជក់អាភៀននោះ គឺបង់តែប្រាក់ថ្លៃទិញអាភៀនចំណែកមួយ តែជក់ឆ្អែតហើយមកផ្ទះជួយចាប់កូនចាប់ចៅ
រឺជួយធ្វើការអែទៀតៗបានខ្លះ ដូចជាគ្រាន់បើជាងផឹកសុរា អែសុរានេះចាប់ដើមពីចេះផឹកមកពុំបានការអ្វីមួយយ៉ាងសោះ
ចេះតែជេរវាយកូនប្រពន្ធ បោកប្រាស់ចោលចានចោលឆ្នាំង បំផ្លាញទ្រព្យសម្បត្ដិខូចជាច្រើន។
អោអញអើយ គិតខុសទៅហើយ ពីដើមគិតថា អាភៀនហើយ ជាវត្ថុកំនាចកាចខ្លាំងក្លា
គិតយកសុរាមកបន្ទោអោយអន់ អីលូវវាមិនគ្រាន់ ត្រលប់អាអន់ទ្វេឡើងជាអែកប្លែកលើសអាភៀននោះទៅទៀត
មែនពិត រីអែអាភៀនសុរានិងល្បែង ភ្នាល់គ្នា ទាំងឡាយនោះ តែកើតមកមានកំលាំងក្លានហានហើយ
ក៏ដូចគ្នាទាំងអស់ នឹងទៅនិន្ទា រឺ សរសើរថាអាភៀនជារបស់គ្រាន់បើជាងសុរា
រឺ ថាសុរាគ្រាន់បើជាងអាភៀន រឺថាអំពើល្បែងបៀរប៉ោ គ្រាន់បើជាងសុរា ជាងអាភៀនវិញយ៉ាងនេះពុំបាន
ព្រោះរបស់ទាំងបីនោះមានកំលាំងផ្សាយទៅដូចគ្នា តែមាននៅលើសំបុកណាហើយ
ក៏អាចធ្វើសំបុកនោះអោយវិនាស បាននូវក្ដីក្ដៅក្រហាយហោង។ មួយទៀតជំនុំរបស់
៣យ៉ាងនេះ របស់អែណាមួយមាននៅលើសំបុកណាហើយ សំបុកនោះសឹងស្រែកសឹងពោលថា
ធ្ងន់ណាស់ ពិបាកណាស់លើសរបស់អែទៀតៗ អែរបស់អែទៀតៗនោះដូចជាគ្រាន់បើជាងរបស់នេះ។
ពាក្យពោលយ៉ាងនេះ មានអុបមាដូចបុគ្គលអ្នកកើតរោគធ្ងន់
កាលណាឈឺខ្លាំងក៏តាំងស្រែកថ្ងូរថា រោគឈឺក្បាលនេះឈឺ លើសអវយវៈអែទៀតៗ
បើទៅឈឺដៃ រឺ ឈឺជើង រឺ ក៏ពោះវិញ នៅដូចជាគ្រាន់បើជាងឈឺក្បាលនោះ។
ដល់មានរោគចុកពោះយ៉ាងខ្លាំងឡើង ក៏ស្រែកថ្ងូរពោលថា រោគឈឺពោះនេះ ឈឺលើសទីអែទៀតៗ
ដល់ឈឺធ្មេញយ៉ាង ខ្លាំង រឺកើតកំនួចពិសនៅម្រាមដៃយ៉ាងខ្លាំង ក៏បំរះននៀលស្រែកថ្ងូរពោលថា
ឈឺលើសអវយវៈអែទៀតៗ ពាក្យអ្នកឈឺ ពោលយ៉ាងនេះ តែរោគយ៉ាងមធ្យមៗ បើដល់រោគយ៉ាងខ្លាំងយ៉ាងសហ័សនោះហើយ
មិនថាឈឺនៅអវយវៈណាទេ សឹងបានក្ដីទុក្ខវេទនាដូចគ្នាទាំងអស់ ស្រួលតែមិនឈឺនោះអែងទើបសុខ
ទើបសប្បាយបាន មានអុបមេយ្យដូចសំបុកណា ដែលគេមិនមានរោគអាភៀន រោគសុរា
រោគល្បែងបៀរប៉ោជាដើមនោះអែង ទើបសុខ ទើបសប្បាយបានហោង អ្នកមានបញ្ញាគួរចូលចិត្ដចុះ។
ចប់តំរាកន្លែងកំនាចចាស់
គិតផ្លាស់កន្លែងកំនាចថ្មីជាគតិទី៤៣។
ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
No comments:
Post a Comment