គតិលោក ឬច្បាប់ទូន្មានខ្លួន ភាគ៦
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
រៀបរៀង ដោយ ឧកញ៉ាសុត្ដន្ដប្រីជា ឥន្ទ
ចម្លងតាមការផ្សាយរបស់ពុទ្ធសាសនបិណ្ឌត្យ
មានចៅមាណពម្នាក់ ចិញ្ចឹមសុនខតឿ១ ជាទីប្រើប្រាស់ក្នុងការនាំយកវត្ថុអ្វីៗទៅបាន
ថ្ងៃមួយចៅមាណពទៅព្រៃដើម្បីកាប់ឈើរើព្រៃធ្វើចំការពោតបានផ្ដាំភរិយាថា
ខ្លួនទៅចាំចំការមុន ចាំដល់ពេលថ្ងៃបន្ដិចអោយយកកញ្ចប់បាយចងកឆ្កែ អោយវានាំយកទៅអោយខ្លួនជាក្រោយ
ផ្ដាំ ស្រេចហើយ ចៅនោះក៏ទៅចំការអែព្រៃធ្វើការតាមភាពខ្លួន។
នាងភរិយា លុះដល់ពេលក៏ចំអិនអាហារបានហើយ ទើបរៀបចាត់ចែងវេចជាបង្វេច
ហើយចងនឹងកឆ្កែតឿប្រាប់ថា ចូរអានាំអាហារនេះទៅអោយម្ចាស់អាឯចំការឯណោះអោយឆាប់
ឯឆ្កែនោះក៏ទទួលពាក្យហើយបោលតំរង់ទៅអែចំការ លុះទៅដល់អូរមានទឹកខណ្ខនៅ
ទឹកនោះជ្រៅ សុនខនឹងលុយឆ្លងទៅពុំរួច រកទីទួលគោកទីទឹករាក់ រឺ ទូកក្ដារឆ្លងពុំបានពេលសោតក៏ជួនថ្ងៃជិតត្រង់
សុនខក៏ប្រថុយលោតហែលឆ្លងទៅដោយកំលាំងរហ័ស អែអាហារក្នុងបង្វេចនោះក៏ទទឹកទាំងអស់
លុះទៅដល់ម្ចាស់ក៏បោលចូលទៅទៀបជិត។ អែចៅមាណពស្រាយយកបង្វេចបាយអំពីឆ្កែ
ឃើញបាយនោះទទឹកជោគដូច្នោះ ក៏ខឹងនឹងសុនខ ទើបចាប់ដំបងសំពង ២-៣ដំបងយ៉ាងដំនំហើយផ្ចាលដោយប្រការផ្សេងៗ
អែសុនខនោះលុះត្រូវនាយវាយដូច្នោះ ក៏ឈឺចិត្ដអាណិតខ្លួនក្រៃពេក ទើបបោលចេញចាកទីនោះ
ហើយគិតថា អញនេះជាសុនខកប កំលាំងខ្លាំងពូកែហើយ ឥលូវអាដំបងនោះវាពូកែលើសអែងទៅទៀត
គឺវាអាចប្រហារក្បាលអែងបានជាម្ដង បើដូច្នេះគួរតែអញអធិដ្ឋានបន់ទេវតា
អោយលោកជួយប្រសិទ្ធីកាយអញនេះអោយក្លាយទៅជាដំបងវិញ គិតហើយសុនខក៏អធិដ្ឋានថា
«ព្រះឥសូរជាម្ចាស់អើយ
សូមមេត្ដាប្រោសធ្វើរូបកាយខ្ញុំ អោយកើតជាដំបងហោង»។
កាលនោះព្រះឥសូរទេវតាក៏មកប្រសិទ្ធីកាយសុនខនោះអោយកើតជាដំបង
សំរេចដូចបំណងនៃឆ្កែតឿនោះអែង អែដំបងសុនខចាប់ផ្ដើមពីនោះមក ក៏តាំងហោះហើរដើរវាយគេវាយអែងអិតឈប់ឈរ
គឺវាយមនុស្ស នូវសព្វសត្វទូទៅទាំងពិភព។ អែមនុស្ស និងសត្វទាំងឡា យ បានក្ដីក្ដៅក្រហាយទាំងអស់គ្នា
ទើបនាំគ្នាឡើងទៅប្ដឹងដល់ព្រះឥស្សារាធិបតី តាមដំណើរដែលដំបងសុនខបៀតបៀននោះអែង។
ព្រះឥសូរក៏បណ្ដាលអិទ្ធិរិទ្ធិ និម្មិតជាភ្លើងឆេះប្រហារដំបងនោះចេញ។ អែដំបងសុនខឃើញភ្លើងមានរិទ្ធិមកដុតអាត្មាដូច្នោះ
ក៏នឹកថា អញជាដំបងនេះថា មានរិទ្ធិខ្លាំងពូកែហើយ ឥលូវមានភ្លើងខ្លាំងពូកែលើសអញទៀត
«អោ!
ព្រះជាម្ចាស់ខ្ញុំអើយ សូមមេត្ដាប្រោសអោយខ្ញុំកើតជាភ្លើងវិញហោង»។
ព្រះឥស្សារាធិបតី ក៏ធ្វើដំបងសុនខនោះអោយកើតជាភ្លើងតាមទំនើងក្ដីប្រាថ្នានៃសុនខ
អែភ្លើងសុនខចាប់ដើមតាំងពីកើតឡើង ក៏ដើរដុតឆេះព្រៃព្រឹក្សាលតាវល្លិនូវទីភូមិលំនៅទូទៅទាំងពិភព
ពុំមានឈប់ឈរឡើយ។ អែមនុស្សសត្វទាំងឡាយ បានក្ដីក្ដៅក្រហាយទាំងអស់គ្នា
ទើបនាំគ្នាទៅក្រាបទូលប្ដឹងដល់ព្រះឥសូរតាមរឿងនោះអែង។ ព្រះឥសូរក៏បណ្ដាលរិទ្ធិអោយកើតជាភ្លៀងបង្អុរធ្លាក់ចុះមកលត់ភ្លើងសុនខនោះ។
ភ្លើងសុនខគិតថា ភ្លើងអញនេះអាចហានខ្លាំងពូកែណាស់ហើយ ឥលូវមានទឹកភ្លៀងវិសេសលើសវិញ
«អោ!
ព្រះម្ចាស់ខ្ញុំអើយ សូមអោយខ្ញុំកើតជាភ្លៀងវិញចុះ»។
ព្រះឥសូរក៏បណ្ដាលអោយភ្លើងសុនខប្រែកើតជាភ្លៀងតាមក្ដីប្រាថ្នា
អែភ្លៀងសុនខចាប់ផ្ដើមតាំងពីកើតឡើង ក៏ចេះតែបង្អុរភ្លៀងធ្លាក់ជន់ជោរលិចព្រៃ
លិចភូមិស្រែចំការនានា។ មនុស្ស និង សត្វបានក្ដីក្ដៅក្រហាយទីទៃៗ ទើបនាំគ្នាឡើងប្ដឹងដល់ព្រះឥសូរ។
ព្រះឥសូរក៏បណ្ដាល រិទ្ធីអោយកើតជាខ្យល់បោកផាត់បង្ហូតទឹកភ្លៀងអោយហែងហួតបាន។
អែភ្លៀងសុនខឃើញខ្យល់មានអំណាចជាងខ្លួនដូច្នោះ ក៏អធិដ្ឋានថា «ព្រះម្ចាស់ខ្ញុំអើយ
សូមមេត្ដាប្រោសអោយខ្ញុំកើតខ្យល់វិញទៅ»។
ព្រះឥសូរ ក៏ធ្វើភ្លៀងអោយកើតជាខ្យល់ តាមក្ដីប្រាថ្នានៃសុនខនោះអែង។
អែខ្យល់សុនខចាប់ផ្ដើមពីកើតឡើងមក ក៏តាំងតែបោកផាត់បំបាក់អស់ឈើព្រៃព្រឹក្សាលតាវល្លិទូទៅសព្វឋាន
ឈើទាំងឡាយធន់ពុំបាននឹងកំលាំងខ្យល់សុនខ សឹងបោកបក់បំបាក់ដួលរលើងរលំទៅផ្សេងៗ
នៅសល់តែដំបូកស្កួយ១ ដុះកណ្ដាលវាលពុំកក្រើករំពើកឡើយ។ អែខ្យល់សុនខបានឃើញដំបូកស្កួយនោះ
ពុំកក្រើកដោយកំលាំងខ្លួនដូច្នោះ ក៏គិតថា ដំបូកនេះខ្លាំងពូកែលើសអាត្មា
គួរតែប្រាថ្នាអោយកើតជាដំបូកវិញប្រសើរវិសេសជាងខ្យល់នេះ គិតហើយសុនខអធិដ្ឋានថា
«ព្រះម្ចាស់ខ្ញុំអើយមេត្ដាប្រោសអោយខ្ញុំកើតជាដំបូកវិញហោង»។
អែព្រះអីសូរក៏ប្រសិទ្ធីអោយខ្យល់សុនខ អោយកើតជាដំបូកស្កួយ១
ដុះឡើងកណ្ដាលទីវាល។ គ្រាកាលនោះ មានមហិង្ស១ ទៅរកស៊ីស្មៅនៅទៀបខាងដំបូក
ក្របីនោះវារមាស់ក្បាល ក៏ជលវ័ធដំបូកនោះបែកបាក់ធ្លាក់ចុះ អែដំបូកសុនខគិតថា
អាសត្វមហិង្សានេះ វាខ្លាំងពូកែ លើសដំបូកនេះទៅទៀត បើដូច្នេះគួរអញអធិដ្ឋានអោយកើតជាមហិង្សាវិញ
គិតហើយអធិដ្ឋានថា «ព្រះម្ចាស់ខ្ញុំអើយ
សូមមេត្ដាធ្វើអោយខ្ញុំកើតជាសត្វមហិស្សាវិញ»។
អែព្រះអីសូរក៏ធ្វើដំបូកសុនខនោះអោយកើតជាសត្វមហិង្សាតាមក្ដីប្រាថ្នា។
អែមហិង្សាសុនខ ចាប់ផ្ដើមពីកើតឡើងមក ម្ចាស់នឹងប្រើប្រា ស់ពុំសូវបាន ជាក្របីទាញទង់ណាស់
ចងនឹងខ្សែអ្វីៗពុំជាប់ឡើយ ទើបម្ចាស់នោះយកព្រ័ត្រ៣ធ្លុងទៅចងក ទើបជាប់បាន
មហិស្សាសុនខ ទាញកន្រ្តាក់ព្រ័ត្រនោះពុំដាច់ឡើយ ហើយគិតថាអាព្រ័ត្រនេះវាពូកែ
លើសអញទៅទៀត «អោព្រះម្ចាស់ខ្ញុំអើយ
សូមមេត្ដាប្រោសអោយខ្ញុំកើតជាព្រ័ត្រវិញចុះ»។
ព្រះអីសូរក៏ប្រសិទ្ធីអោយកើតជាព្រ័ត្រតាមដោយសេចក្ដីប្រាថ្នានៃចៅសុនខ
គ្រាកាលនោះមានឆ្កែតឿ១ ចូលទៅឃើញចង្វាយព្រ័ត្រ ក៏កង្កៀមស៊ីដាច់ជាកំណាត់ធំ
កំណាត់តូច អែព្រ័ត្រសុនខឃើញឆ្កែតឿ វាកកេរស៊ីព្រ័ត្រដូច្នោះ ក៏នឹកថា អាសុនខនេះវាខ្លាំងពូកែលើសព្រ័ត្រទៅ
ទៀត «អោព្រះជាម្ចាស់ខ្ញុំអើយសូមមេត្ដាប្រោសអោយកើតជាឆ្កែតឿវិញចុះ»។ ព្រះអីសូរក៏មកប្រសិទ្ធីព្រ័ត្រនោះ
អោយកើតជាសុនខតឿដូចក្ដីប្រាថ្នា ចៅសុនខក៏បែរហក់ចុះមកជាឆ្កែតឿដូចមុនវិញហោង។
រឿងនេះ បានគតិដល់បុគ្គលអ្នកប្រាថ្នាចង់តែបានវត្ថុអ្វីៗ
ពុំដឹងវត្ថុនោះជាសត្រូវធ្លាក់មកត្រូវលើខ្លួនអែងវិញ។ មួយទៀតថា ប្រាថ្នាហួសសំណាង
ហួសជាតិហួសកំណើត ប្រព្រឹត្ដទៅមិនផុតឧបនិស្ស័យ។ បទនេះអ្នកប្រាជ្ញគួរគប្បីពិចារណាទៅទៀតចុះ។
ចប់តំរាប្រាថ្នាហួសសំនាងទី២៧
ប្រភព៖ មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
No comments:
Post a Comment